مطالعه اثرات پری¬بیوتیک ایمنواستر بر فاکتورهای بیومتریک با تأکید بر وزن و طول و تشخیص افتراقی لوکوسیت¬ها در بچه¬ماهیان انگشت¬قد ماهی ¬سفید دریای¬ خزر (Rutilus kutum)

 پری­بیوتیک ایمنواستر در سطوح­ صفر، 2 و 4 درصد با هدف بررسی مشخصه­های ­وزن و طول و تغییرپذیری لوکوسیت­های خونی بچه­ماهی سفید با وزن ­اولیّه 02/0± 35/0 گرم به ­مدت 8 هفته­ مطالعه ­شد. آزمایش­ با استفاده ­از طرح کاملاً تصادفی­ در قالب 1 گروه شاهد و 2 تیمار آزمایشی ­هر یک ­با 3 تکرار و به­­ تعداد 150 عدد بچه­ماهی در هر تانک ­انجام شد. غذادهی20-15 درصد توده­ زنده متغیّر بود. در پایان آزمایش اگرچه میانگین ­وزنی و طولی بین شاهد و تیمارهای ­آزمایشی اختلاف­ معنی­دار نداشت (P > 0.05)، امّا تفاوت­ مثبت ­و معنی­داری ­در تشخیص افتراقی لوکوسیت­ها مشاهده­­­ شد (P ≤ 0.01). لذا، با افزایش ­­سطح ایمنواستر در جیره­ درصد لنفوسیت­ افزایش ­­و بترتیـب درصد مونوسیت، نوتروفیل­ و ائوزینوفیل­ کاهش­ معنی­داری­ یافت. بطوری که، سطح ایمنواستر 4 درصد دارای بیشترین میزان ­لنفوسیت­ و کمترین­ مقدار مونوسیت، نوتروفیل و ائوزینوفیل بود (P ≤ 0.01). نتـایج حاصله مشخّص ­­ساخت سطوح مورد مطالعه پری­بیوتیک ایمنواستر تأثیر قابل ­توجّهی ­بر عملکرد رشدی­­ در بچه­ماهیان ­­­سفید نداشته، درحالی که ­بعنوان ­یک محرّک ­­ایمنی قادر است ­تأثیر مثبت­­ و معنی­داری­ را بر لوکوسیت­های­­­ خون و افزایش­ راندمان لنفوسیت­ها بعنوان­ ­یکی ­­از شاخص­های مهم ایمنی اختصاصی سلّولی ­ایفا نماید.