مطالعه اثر کلرفنیرامین داخل صفاقی بر پاسخ درد ناشی از فرمالین وارتباط آن با سیستم اپیوئیدی در موشهای سوری
نویسندگان
چکیده مقاله:
هدف: مطالعه اثر تزریق داخل کلرفنیرامین (آنتاگونیست گیرنده H1 هیستامین) بر درد ناشی از فرمالین و ارتباط آن با سیستم اپیوئیدی در موشهای سوری. طرح : مطالعه تجربی. حیوانات: هفتادودوعدد موش سفید کوچک آزمایشگاهی نرباوزن 26-23 گرم. روش: گذاشتن حیوانات در دستگاه آزمون فرمالین‘ تزریق کف پایی فرمالین 5% به حجم 20 میکرولیتر با سوزن تزریقی شماره 28‘ ثبت مدت زمان لیسیدن و گازگرفتن پنجه پای تزریق شده در بلوکهای زمانی 5 دقیقه ای به مدت یکساعت‘ تزریق داخل صفاقی کلرفنیرامین (5‘ 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)‘ مرفین (5میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن)‘ کلرفنیرامین(20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) بعد از مرفین (5میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و تزریق زیر جلدی نالوکسان (5 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و نالوکسان (5 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) قبل از کلرفنیرامین (20میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن). تجزیه و تحلیل آماری : آزمون تی – زوج‘ آنالیز واریانس یکطرفه با اندازه گیری مکرر‘ آزمون دانکن. نتایج : تزریق کف پایی سالین نرمال پاسخ ضعیفی در پنج دقیقه اول و تزریق کف پایی فرمالین پاسخ درد دو مرحله ای (مرحله اول: 5 – 0 و مرحله دوم: 40 – 20 دقیقه پس از تزریق) ایجاد کردند. تزریقات داخل کلرفنیرامین در مقادیر 5‘ 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن‘ بدون ایجاد اثری بر درد مرحله اول‘ پاسخ درد مرحله دوم را کاهش داند. بین اثر کاهشی آنها تفاوت معنی دار مشاهده نشد. تزریق داخل صفاقی مرفین (5میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) پاسخ درد را در هر دو مرحله کاهش داد. تزریق کلرفنیرامین قبل از مرفین موجب تقویت اثر کاهش دهنده درد مرفین شد. تزریق زیرجلدی نالوکسان (5 میلی گرم بر وزن بدن) موجب پایداری درد در هردو مرحله شد و تزریق کلرفنیرامین بعد از نالوکسان بر تشدید درد ناشی از نالوکسان اثری نگداشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان مطرح نمود که کلرفنیرامین موجب کاهش درد التهابی (مرحله دوم درد فرمالینی) می شود در حالی که بر درد نوروژنیک (مرحله اول درد فرمالینی) اثری ندارد. بنابراین گیرنده H1 هیستامین ممکن است در درد التهابی نقش داشته باشد و بنظر می رسد که بین گیرنده H1 و سیستم اپیوئیدی احتمالاً ارتباطی وجود دارد و کاهش درد توسط آنتاگونیست های گیرنده H1 شاید وابسته به سیستم اپیوئیدی باشد.
منابع مشابه
اثر تزریق داخل صناقی سایمتیدین بر پاسخ درد ناشی از فرمالین در موشهای سوری
هدف : مطالعه اثر محیطی سایمتیدین بر پاسخ درد ناشی از فرمالین و همچنین تاثیر ان بر اثر ضد دردی مورفین در موشهای سوری. طرح : مطالعه تجربی. حیوانات : هفتاد و دو عدد موش سفید کوچک آزمایشگاهی نر با وزن بین 26-23 گرم. روش : گذاشتن حیوانات در دستگاه آزمون فرمالین، تزریقات داخل صفاقی سایمتیدین (5، 10 و 20 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، مرفین (5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و سایمتیدین...
متن کاملاثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...
متن کاملاثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین
Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...
متن کاملاثر تزریق داخل صناقی سایمتیدین بر پاسخ درد ناشی از فرمالین در موشهای سوری
هدف : مطالعه اثر محیطی سایمتیدین بر پاسخ درد ناشی از فرمالین و همچنین تاثیر ان بر اثر ضد دردی مورفین در موشهای سوری. طرح : مطالعه تجربی. حیوانات : هفتاد و دو عدد موش سفید کوچک آزمایشگاهی نر با وزن بین 26-23 گرم. روش : گذاشتن حیوانات در دستگاه آزمون فرمالین، تزریقات داخل صفاقی سایمتیدین (5، 10 و 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، مرفین (5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و سایمتیدین...
متن کاملتداخل عمل بین انسولین و سیستم اپیوئیدی در آزمون فرمالین موشهای سوری
اثرات انسولین (1 و 2 و 3 واحد به کیلوگرم وزن بدن، داخل صفاقی)، مرفین (5 میلی‌گرم به کیلوگرم وزن بدن، داخل صفاقی)، نالوکسان (5 میلی‌گرم به کیلوگرم وزن بدن، زیرجلدی) و انسولین قبل از مرفین و پس از نالوکسان در آزمون فرمالین موشهای سوری مطالعه شده است. آزمون فرمالین با تزریق کف‌پایی فرمالین (5 درصد، 20 میکرولیتر) ایجاد شد. مرفین به تنهایی و انسولین به همراه مرفین مرحله اول (دقایق 5-0) درد را کاهش د...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
عنوان ژورنال
دوره 60 شماره 4
صفحات -
تاریخ انتشار 2006-01-21
با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023