مطالعه ‏ای پدیدارشناسانه درباره تجربه زیسته مدیران زن در اصفهان

      علی ربانی خوراسگانی، دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه اصفهان   سعیده الهی‏دوست، کارشناس ارشد مطالعات زنان- گرایش زن و خانواده دانشگاه اصفهان *   فرشته قیصریه نجف‌آبادی، کارشناس ارشد مطالعات زنان – گرایش زن و خانواده دانشگاه اصفهان     چکیده   اشتغال زنان پدیده‏ای است که در طی سال‏های اخیر توجه عده بسیار زیادی را به خود جلب کرده است؛ به طوری که عده‏ای به جنبه‏های مثبت آن توجه نموده، بر اشتغال هر چه بیشتر زنان در عرصه‏های مختلف تأکید می‏کنند، اما از طرف دیگر، عده‏ای به جنبه‏های منفی اشتغال زنان توجه کرده، از تعارض کار- خانواده سخن به میان می‏آورند. این مقاله بر آن است که به تجربه زیسته زنان مدیر متأهل در بافت جامعه ایران و در حیطه‏های مختلف بپردازد. روش به کارگرفته شده در این پژوهش به صورت کیفی و به شیوه پدیدارشناسی است و مبتنی بر نمونه‏گیری هدفمند 10 نفر از زنان مدیر متأهل است که در خلال مصاحبه، جربیات خود را از زندگی شغلی، فردی و خانوادگی به طور کامل بیان کردند. یافته‏های این پژوهش در قالب 3 کد تبیینی – که حاصل استخراج و مقوله‏بندی داده در 118 کد توصیفی، 28 زیر کد تفسیری و 10 کد تفسیری است- عبارتنداز : تجارب فرد از زندگی فردی، تجارب فرد از زندگی خانوادگی و تجارب فرد از زندگی شغلی و اجتماعی. یافته‏های این مطالعه نشان می‏دهد که اشتغال فرد بر جنبه‏های مختلف زندگی فردی، اجتماعی و خانوادگی او تأثیرگذار است. تجارب شرکت‏کنندگان در این مطالعه نشان می‏دهد که اشتغال در بیرون از خانه سبب افزایش رضایت از زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی آنان می‏شود و اشتغال به شخص اجازه می‏دهد تا خود را به عنوان فردی مفید برای جامعه تعریف کند، اما از طرفی اکثر مشارکت‏کنندگان به سختی هماهنگی نقش‏های خانوادگی و نقش‏های شغلی اذعان دارند. همچنین، در صورتی که زنان استعدادها و توانایی‏های خود را در کار پرورش دهند، می‏توانند در یک زمان به خوبی از عهدۀ چندین نقش برآیند و برعکس زمانی که چندین نقش بر عهده دارند، می‏توانند توانایی‏ها و قابلیت‏های خود را افزایش دهند.