مطالعه میزان بکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان نوآوری در دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی اصفهان بر مبنای الگوی پذیرش مبتنی بر علاقه

هدف: این پژوهش به منظور مطالعه سطوح بکارگیری فناوری اطلاعات توسط اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان به عنوان معیاری برای پذیرش نوآوری برنامه درسی بر مبنای الگوی پذیرش مبتنی بر علاقه «سی بام» انجام شد. روش: نوع پژوهش توصیفی- پیمایشی بوده و نمونه آماری شامل 126 نفر از استادان دانشگاه‌اصفهان و 174 نفر از استادان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبتی انتخاب شده است. ابزار به‌کارگرفته شده، پرسشنامه استاندارد سنجش سطوح کاربرد فناوری در آموزش بر مبنای الگوی پذیرش مبتنی بر علاقه (نسخه 1.1) می‌باشد. یافته‌ها: با ارجاع به الگوی پذیرش مبتنی بر علاقه، اکثریت استادان دانشگاه (9/65?) در سطوح 2 تا 5 (یعنی آمادگی تا استفاده عادی) از بکارگیری فناوری اطلاعات قرار دارند. استادان زن نسبت به مرد و استادان در مرتبه مربی و استادی نسبت به استادان در مرتبه های دانشیاری و استادیاری در سطح پایین‌تری از بکارگیری فناوری اطلاعات قرار دارندو استادان دانشگاه اصفهان نسبت به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سطح پایین‌تری از بکارگیری فناوری اطلاعات قرار دارند . سابقه خدمت استادان رابطه معنی‌داری با سطح بکارگیری فناوری توسط آن‌ها ندارد. از آنجا که اکثریت اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان در سطوح 2 تا 5 (یعنی آمادگی تا استفاده عادی) از بکارگیری فناوری اطلاعات قرار دارند