معرفی روش مبتنی بر مدل سطح پراش مشترک

روش برانبارش سطح بازتاب مشترک حادثه‌‌های لرزهای را با استفاده از تحلیل سرعت به شیوه‌‌ای کلی‌‌تر نسبت به روش‌‌های معمول، برانبارش می‌کند. این روش قادر است فقط یک حادثه لرزهای را که در یک نمونه از مقطع برانبارش شده با شیبهای متفاوت تداخل کرده است در نظر بگیرد. به این علت نتایج حاصل از این‌ روش ممکن است در مراحل بعدی پردازش، یعنی کوچ بعد از برانبارش، حوادث مصنوعی را ایجاد کند. این مشکل هنگام اجرای کوچ قبل از برانبارش آشکار‌‌تر می‌شود. زیرا برای کوچ قبل از برانبارش، مدل سرعت لایههای زیرسطحی با دقت زیاد مورد ‌نیاز است که معمولاً در دسترس نیست.     به‌منظور غلبه بر مشکلات روش برانبارش سطح بازتاب مشترک، پیشنهاد شد که برای هر نمونه از مقطع دوراُفت صفر تعداد محدودی از عملگرهای برانبارش سطح بازتاب مشترک با شیب‌‌های متفاوت در نظر گرفته شود. به این منظور برای بازه‌‌ای از شیب‌ها، میزان همدوسی عملگرهای برانبارش سطح بازتاب مشترک در یک نمونه از مقطع دوراُفت صفر به‌دست آورده می‌‌شود. حال یک حد آستانه‌‌ای برای میزان همدوسی در نظر گرفته می‌‌شود. سپس عملگری که میزان همدوسی آن از این حد آستانه‌‌ای بیشتر است به‌منظور برانبارش به کار برده می‌‌شود. این شیوه تا حدی مشکل تداخل حوادث لرزه‌‌ای با شیب‌‌های متفاوت، را که در یک نمونه از مقطع دوراُفت صفر تداخل کرده‌اند، مرتفع کرده است. اما مشکل بزرگ روش پیشنهاد شده در نداشتن یک معیار برای مشخص کردن نمونه‌‌‌هایی از مقطع دوراُفت صفر است که درآنها تداخل شیب اتفاق افتاده ‌‌باشد. همچنین یکی دیگر از مشکلات روش پیشنهاد شده، نبود امکان تعیین دقیق تعداد حوادث لرزه‌‌ای است که در یک نمونه از مقطع دوراُفت صفر شرکت دارند.     اخیراً به‌منظور غلبه بر مشکلات روش برانبارش سطح بازتاب مشترک پیشنهاد شده‌است. این روش تعداد تقریباً پیوستهای از شیبها را در نظر می‌‌گیرد و آن را روش برانبارش سطح پراش مشترک می‌‌نامند. این نام به خاطر رابطة این روش با حوادث مربوط به هذلولی‌های پراش انتخاب شده است. این روش به شکل موفقیت آمیزی به‌صورت مبتنی بر داده روی دادههای لرزهای اجرا شده و مشکل مربوط به تداخل شیبها را تا حد زیادی مرتفع کرده است. زمان بسیار طولانی موردنیاز برای پردازش داده‌‌های لرزه ای، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این روش است به گونه‌‌ای که میتوان فقط در مقیاس آزمایشگاهی و پژوهشی از آن استفاده کرد و کاربرد عملی و صنعتی نخواهد داشت.     در این مقاله یک روش مبتنی بر مدل معرفی شده است که فقط نیاز به یک مدل سرعت نه چندان دقیق و صافشده دارد. در این روش با استفاده از شیوة دنبال کردن پرتو به‌صورت سامان‌مند و دینامیک به شیوه مدل‌سازی پیشرو پارامتر‌‌های مورد‌نیاز به‌دست می‌آید. از این راه میتوان زمان محاسبات را در حد صد برابر کاهش داد. این روش روی داده‌‌های لرزه‌‌ای واقعی پیاده‌سازی شده است. سپس داده‌‌های کوچ داده شده بعد از برانبارش حاصل ازاین‌روش، با نتایج حاصل از روشهای پیشین مقایسه شده‌اند. این نتایج نشان میدهد که روش معرفی شده جدید، زمان پردازش بسیار اندکی دارد. با وجود این، نتایج حاصل ازاین‌روش حتی در بعضی موارد نسبت به نتایج روش‌‌های پیشین بهبود نیز یافته است.