مـروری بـر انواع جاذب های رادار در کامپوزیت هـای پلیمـری با تقـویت کننده کـربنی دربـازه 12 الی 18 گیگاهرتز (Ku)

یکی از مواد تعیین­ کننده برای بسیاری از شاخه ­های مدرن تکنولوژی، کربن می ­باشد. خواص چندگانۀ منحصر به فرد کربن سبب گسترش بیش از پیش استفاده از این ماده در بسیاری از کاربردها نظیر الکترونیک شده است. یکی از کاربردهای ویژۀ کربن در عرصه­ های نظامی، استفاده از این ماده در ساخت مواد جاذب رادار(RAM)، جهت بهبود خاصیت جذب امواج مایکروویو می­باشد. از جمله پارامترهای موثر در به­ کارگیری مواد جاذب رادار، پارامتر وزن کم و پهنای زیاد جذب می ­باشد؛ به­ طوری­که با بکارگیری کربن در این مواد جاذب می ­توان به خواص نهایی مطلوبی دست یافت. کامپوزیت­هایی که در آنها از تقویت­ کننده­ های کربن آن­ هم به صورت ذره در یک زمینۀ پلیمری استفاده شده است، به مراتب انعطاف ­پذیری و کنترل خواص مناسب تری را از خود نشان داده و همچنین با تغییر اشکال تقویت­ کننده کربنی ( مثل کربن سیاه، الیاف و نانو الیاف و همچنین گرافن) می­ توان خواص کامپوزیت را بهینه کرد. این مقاله مقایسه­ ای از عملکرد انواع مختلف زمینه ­های پلیمری و اشکال مختلف تقویت­ کننده کربنی که به عنوان مواد جاذب رادار مورد استفاده قرار گرفته ­اند را ارائه می ­دهد. خواص جذبی این نوع مواد جاذب رادار با تغییر برخی پارامترهای موثر نظیر نوع زمینه پلیمری و یا با تغییر در هندسه، ترکیب، مورفولوژی و کسر حجمی تقویت کننده، قابل تغییر می­ باشد.