مقایسة تأثیر ایسکمی پیش آماده سازی قبل و هنگام تمرین تناوبی بر برخی فاکتورهای عملکردی و همودینامیکی دختران ورزشکار

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر ایسکمی پیش‌‌آماده‌سازی (IPC) قبل و هنگام تمرینبر برخی فاکتورهای عملکردی بود. تعداد 30 ورزشکار دختر داوطلبانه انتخاب شدند. ابتدا، آزمون فزاینده از آزمودنی‌ها گرفته شد و براساس برون‌ده توان حداکثریبه سه گروه نورموکسی (10NOR =)، کاهش خون موضعی قبل تمرین (10BHIT = )و کاهش خون موضعی هنگام تمرین(10DHIT = ) تقسیم شدند. تمرین تناوبی و IPC برای هر دو گروه کاهش خون موضعی قبل تمرین و کاهش خون موضعی هنگام تمرین، به‌مدت هفت هفته انجام شد. جمع‌آوری نمونة خون، آزمون عملکردی و قدرت عضلات پا، در هفته‌های پایه و هشتم اندازه‌گیری شدند. برای مقایسة تفاوت آماری مقادیر پایه و هشتم از تی همبسته و برای تعیین تغییرات متغیرهای بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک‌سویه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر تمرین در متغیرهای Pmax، VO2max، زمان رسیدن به واماندگی و قدرت عضلات پاها، در گروه‌های Nor و BHIT بهبود یافته است. مقایسة آزمون بنفرونی در متغیرهای VO2max ، Pmax، قدرت عضلانی پا، لاکتات و کراتین کیناز در سه گروه در پس‌آزمون، بهبود معناداری در گروه BHIT نسبت به دو گروه Nor و DHIT به‌غیراز کراتین کیناز دارد.به‌نظر می‌رسد که هفت هفته تمرینIPC  قبل از ورزش، برای بهبود توانایی جسمانی و فیزیولوژیک مفید است؛ اما احتمالاً IPC هنگام ورزش موجب بهبود توانایی فیزیوژیک نمی‌شود.