مقایسه‌ی اختلالات آنزیمهای کبدی در خانم‌های مبتلا و غیر مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک

مقدمه: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) از شایع‌ترین اختلالات غدد در زنان سنین باروری است و از مهم‌ترین علل ناباروری محسوب می‌‌شود. این سندرم با بیماری کبد چرب غیرالکلی، اختلالات آنزیم‌های کبدی، سندرم متابولیک و درجات مختلف مقاومت به انسولین مرتبط است. هدف این مطالعه، بررسی میزان اختلال آنزیم‌های کبدی در زنان ایرانی مبتلا به PCOS بود. که تاکنون مطالعه‌ای در این زمینه در ایران انجام نشده است. مواد و روش‌ها: مطالعه بر روی 120 نفر از مراجعه‌کنندگان به درمانگاه ناباروری بیمارستان ولی‌عصر، مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران انجام شد. گروه مورد شامل 60 بیمار مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک تایید شده بر اساس معیارهای تشخیصی روتردام بود که با 60 زن سالم (گروه شاهد) که علت مراجعه در آن‌ها ناباروری با علت مردانه بود و اولین مراجعه برای درمان ناباروری را داشتند، مقایسه شدند. کلیه‌ی بیماران برای اولین بار مراجعه کرده بودند و لذا سابقه‌ی اقدام درمانی برای نازایی اعم از مصرف دارو و مداخلات خاص را نداشتند. داده‌ها از طریق پرونده‌های بیماران جمع‌آوری و سپس تحلیل شدند. یافته‌ها: در دو گروه مبتلا و شاهد، سطح آنزیم‌های کبدی آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز اختلاف معنی‌داری نداشت، ولی سطح آنزیم گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) به طور معنی‌داری در گروه مبتلا بالاتر بود (001/0P =)، هر چند سطح آنزیم‌های کبدی در محدوده‌ی طبیعی بود. دو گروه از نظر سن، سطح چربی‌های LDL، HDL و TG، قند خون ناشتا، سطح انسولین ناشتا و شاخص (HOMA-IR) homeostatic model assessment for insulin resistance، همسان بودند. و از نظر (نمایه‌ی توده‌ی بدنی (BMI)، غیرهمسان بودند. هم‌چنین سطح GGT در خانم‌های PCOS با BMI طبیعی بالاتر از گروه شاهد با BMI طبیعـــی بود (002/0P value=). نتیجه‌گیری: بر اساس این پژوهش، بیماری PCOS فارغ از تاثیرگذاری چاقی وBMI  بالا می‌‌تواند بر روی کبد اثر گذاشته و افزایش سطح برخی آنزیم‌های کبدی را منجر شود.