مقایسه تأثیر تغذیه برگی سولفات روی و آمینوکلات روی-لیزین بر شاخص‌های رشد پیاز بهبهان

به منظور ارزیابی تأثیر تغذیه برگی روی از منابع سولفات روی و آمینوکلات لیزین-روی بر شاخص­های رشد و عملکرد پیاز بهبهان آزمایشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار اجرا شد. تیمارهای کودی شامل تغذیه برگی سولفات روی، آمینوکلات لیزین-روی، آمینواسید لیزین و شاهد (بدون روی و آمینواسید) بود. محلول­پاشی در دو مرحله: ابتدای مرحله رشد سریع و ابتدای شروع تشکیل سوخ انجام شد. نتایج آنالیز رشد مشخص نمود که مرحله رشد کند تا 125 روز بعد از جوانه­زنی ادامه داشت و سپس مرحله رشد سریع برگ آغاز شد. بیشترین شاخص سطح برگ (19/4)، سرعت رشد سوخ (49/30 گرم در مترمربع در روز) و سرعت رشد محصول (66/39 گرم در مترمربع در روز)، عملکرد کل (07/63 تن در هکتار) و عملکرد قابل فروش سوخ (54/60 تن در هکتار) به آمینوکلات لیزین-روی اختصاص داشت. مقایسه الگوی تجمع ماده خشک در بین تیمارهای مختلف نشان داد محلول­پاشی آمینوکلات لیزین-روی باعث افزایش معنی­دار وزن خشک گیاه (62 درصد در مقایسه با شاهد) شد و این روند تا انتهای فصل رشد نیز ادامه داشت. همبستگی مثبت و معنی­داری (در سطح 1 درصد) بین سرعت رشد نسبی و سرعت آسمیلاسیون خالص مشاهده شد.