مقایسه تأثیر دو روش تدریس «سخنرانی» و «شبیه‌سازی با استفاده از بیمارنما» در ارتقای دانش و عملکرد مراقبین سلامت

مقدمه: افسردگی پس از زایمان، یک اختلال نسبتا شایع در بین مادران است. لذا آموزش مناسب و کارآمد مراقبین سلامت در رابطه با این اختلال بسیار حائز اهمیت است. مطالعه حاضر، با هدف مقایسه تأثیر دو روش تدریس «سخنرانی» و «شبیه‌سازی با استفاده از بیمارنما» در آموزش افسردگی پس از زایمان به مراقبین سلامت انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی، با دو گروه مداخله و کنترل، با پیش‌آزمون و پس‌آزمون است که در شبکه بهداشت و درمان شاهین شهر اصفهان سال 1395 انجام شد. نمونه‌گیری به روش سرشماری از بین مراقبین سلامت شاغل (86 نفر)، انجام شد. 80 نفر که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، به طور تصادفی به دو گروه 40 نفره تقسیم شدند. افسردگی پس از زایمان در گروه مداخله با روش شبیه‌سازی با استفاده از بیمارنما و در گروه کنترل با روش سخنرانی تدریس شد. پیش و پس از آموزش در هر دو گروه، آزمونی روا و پایا برای سنجش دانش و عملکرد افراد انجام شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های تی مستقل و زوجی تحلیل شد. نتایج: در هر دو گروه، میانگین نمره پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون به طور معناداری افزایش داشت (0001/0>p)؛ بر اساس پرسشنامه نظرسنجی، %87 از افراد گروه مداخله، شبیه‌سازی با استفاده از بیمارنما را روش تدریس مناسبی دانستند و %85 نیز آن را به روش سخنرانی ترجیح دادند. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد شبیه‌سازی با استفاده از بیمارنما نسبت به روش سخنرانی، در آموزش افسردگی پس از زایمان، تأثیر بیش‌تری در افزایش دانش و عملکرد مراقبین سلامت دارد و همچنین شرکت‌کنندگان در جلسه تدریس بیمارنما، این روش را به روش سخنرانی ترجیح می‌دهند.