مقایسه خودارزیابی عملکرد مربّیان ورزشی رشته‌‌های انفرادی و گروهی دانشگاه‌های کشور

چکیده هدف: خودارزیابی یکی از روش‌های ارزیابی است که در آن فرد در مورد توانایی‌های خود اظهار نظر می‌کند. این مقوله تا کنون در بخش مربّیان دانشگاه‌های کشور کمتر مورد توجّه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق مقایسه خودارزیابی عملکرد مربّیان ورزشی رشته‌‌های انفرادی و گروهی دانشگاه‌های کشور می‌باشد. این تحقیق از نوع توصیفی و پیمایشی است که به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را مربّیان تیم‌های ورزشی دانشگاه‌های کشور در رشته‌‌های انفرادی و گروهی تشکیل می‌دادند. تعداد نمونه آماری با استفاده از فرمول‌های کاکران محاسبه (124=n) و نمونه‌گیری به شکل تصادفی ساده انجام شد. روش‌شناسی: ابزار گردآوری اطّلاعات پرسش‌نامه محقّق ساخته‌ای بود که روایی آن به وسیلة استادان تایید شده و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 85/0=α بدست آمد. در تدوین پرسش‌نامه تحقیق با استفاده از جمع آوری اطّلاعات از ادبیات تحقیق و روش نظر سنجی دلفی عملکرد مربّیان در هفت بعد تقسیم‌بندی شد که عبارت بود از مهارت فنی و تکنیکی، فعّالیت‌های مالی، موفّقیت برنامه، روابط عمومی، مهارت‌های مدیریتی، مدل نقش مربّی و عضوگیری. در تجزیه و تحلیل داده‌ها در آمار توصیفی از میانگین، انحراف معیار و واریانس، جداول و نمودارها و در آمار استنباطی با توجّه به غیر نرمال بودن متغیّرها که از طریق آزمون کولوموگراف اسمیرنف بدست آمد از آزمون یو من ویتنی و فرید من استفاده شد. همچنین جهت بررسی ارتباط متغیّرها از ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مربّیان رشته‌‌های انفرادی و گروهی در دو بعد مهارت فنی و عضوگیری اختلاف معنی‌داری داشتند (05/0>p) نتایج : نتایج تحقیق نشان داد بین مربّیان زن و مرد در تعیین اهمّیت ابعاد عملکردی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0