مقایسه خودکارآمدی جنسی و عملکرد جنسی در زنان بارور و نابارور مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی و درمانی دولتی شهر مشهد سال 92

سابقه و هدف: خودکارآمدی جنسی، شامل باور هر فرد در مورد توانایی خود در عملکرد جنسی مؤثر، می‌باشد. در واقع، خودکارآمدی جنسی، پیشگوکننده‌ی عملکرد جنسی است. اختلال در عملکرد جنسی، شریک خاموش ناباروری است و از طرفی، ناباروری بر جنبه‌های مختلف زندگی زوجین، اثر دارد. در این راستا، مطالعه‌ای با هدف مقایسهی خودکارآمدی جنسی و عملکرد جنسی در زنان بارور و نابارور در سال 1392 در مشهد انجام گرفت. مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع کوهورت تاریخی بوده و روی 170 زن بارور مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی و درمانی و 85 زن نابارور مراجعه‌کننده به مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری منتصریه مشهد صورت گرفت. نمونه‌گیری، به ترتیب به صورت تصادفی چند‌مرحله‌ای و در دسترس، انجام گرفت. ابزار مورد استفاده شامل فرم مشخصات فردی و اطلاعات مامایی/ ناباروری پرسشنامه‌ی خودکارآمدی جنسی بر اساس پرسشنامه‌ی خودکارآمدی عمومی شوارزر، عملکرد جنسی زنان و پرسشنامه‌ی رضایت زناشویی Enrich بود. در تحلیل داده‌ها، از آزمون‌های آماری من ویتنی و کای- اسکویر استفاده شد. خطای نوع اول، 5% در نظر گرفته شد و مقادیر احتمالی کمتر، از نظر آماری معنی‌دار تلقی شد. یافته‌ها: دو گروه زنان بارور و نابارور از نظر شاخص‌های دموگرافیک مثل سن، سطح تحصیلات، وضعیت شغلی و میزان درآمد، همسان بودند. خودکارآمدی جنسی بالا در زنان بارور 4/59% و در زنان نابارور 3/53% بود که در زنان بارور نسبت به زنان نابارور بیشتر بود (00/0P<). همچنین، عملکرد جنسی نامطلوب در زنان بارور، 8/58% و در زنان نابارور 85/71% بود که نشان داد عملکرد جنسی نامطلوب در بین زنان نابارور، بیشتر می‌باشد (04/0P<). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که ناباروری، با عملکرد جنسی و خودکارآمدی جنسی نامطلوب همراه است. در کنار برنامه‌های درمانی ناباروری، برنامه‌هایی برای ارتقای عملکرد جنسی و خودکارآمدی جنسی، توصیه می‌شود.