مقایسه رشد مسیر شغلی و اهمال‌کاری دانشجویان دارای اختلال بیش فعالی/کم توجهی با دانشجویان نرمال

مقدمه: اهمال­کاری یک عادت رفتاری شایع در بین افراد است و پژوهش­ها حاکی از آن است که یکی از عوامل به وجودآورنده و تشدیدکننده اهمال­کاری، تکانشی بودن است که یکی از نشانه­های اختلال بیش­فعالی/کم­توجهی است. از طرفی دیگر با توجه به اهمیت شغل در زندگی افراد که در طول مسیرشغلی آنان قرار دارد، این مطالعه با هدف مقایسه رشد مسیر شغلی و اهمال­کاری دانشجویان بیش­فعال/ کم توجه و دانشجویان نرمال دانشگاه اصفهان انجام شد. روش­ها : روش این پژوهش علی- مقایسه­ایی است. جامعه­ی آماری شامل کلیه­ی دانشجویان کارشناسی دانشگاه اصفهان بود، که تعداد 220 نفر، به روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ایی انتخاب شدند و به وسیله­ی پرسشنامه رشد مسیر شغلی، پرسشنامه اهمال­کاری و مقیاس درجه بندی وندر­یوتا در سه گروه بیش­فعال /کم توجه، مشکوک به بیش فعالی/کم­توجهی  و نرمال مورد مقایسه قرار گرفتند. این پرسشنامه­ها از روایی و پایایی مطلوب برخوردار بودند. داده­ها از طریق آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی با روش تحلیل واریانس تک متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها: تحلیل واریانس تک متغیره نشان داد که بین میانگین رشد مسیر شغلی دانشجویان بیش­فعال/ کم توجه، مشکوک با نرمال تفاوت معنی­دار وجود ندارد (25/0 = p، 38/1= F). درحالیکه میانگین اهمال­کاری دانشجویان بیش­فعال/ کم توجه و مشکوک به طور معناداری بیشتر از اهمال­کاری دانشجویان نرمال بود(01/0 > p، 47/6 = F). نتیجه­ گیری: یافته­ها نشان داد که اختلال بیش­فعالی/کم توجهی بر میزان اهمال­کاری دانشجویان تأثیر گذار است. لذا درمان دارویی و نیز مداخلات آموزشی در زمینه کنترل اهمال­کاری برای بهبود عملکرد این دانشجویان پیشنهاد می­شود.