مقایسه مهارت‌های روانی حرکتی و سازش یافتگی اجتماعی در دانش آموزان پیش دبستانی رفته و نرفته

زمینه و هدف: با توجه به پیشرفت علم و فنّاوری در قرن حاضر و تبلور این نکته که شکوفایی یک کشور از بستر آموزش‌وپرورش برمی‌خیزد، نیاز به گسترش دوره پیش از دبستان، بیش از گذشته خود را نمایان می‌سازد. پژوهش حال حاضر با هدف بررسی نقش آموزش پیش‌دبستانی بر مهارت‌های روانی- حرکتی و سازش‌یافتگی اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی انجام ‌شده است. روش: پژوهش حاضر یک پژوهش پس­رویدادی (علی- مقایسه‌ای) است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان خوی در سال تحصیلی 93-92 که تعداد آن‌ها 1900 نفر بود. برای نمونه‌گیری از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای تعداد 320 که 160 نفر آنها دارای تجربه پیش‌دبستان و 160 نفر فاقد تجربه پیش‌دبستانی بودند به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده شامل پرسشنامه رفتار سازشی(لامبرت وهمکاران، 1974) و آزمون رشد حرکتی (لینکلن ازرتسکی، 1945) بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل آزمون واریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش پیش‌دبستانی باعث افزایش مهارت‌های روانی - حرکتی و سازش‌یافتگی در تمامی مؤلفه‌های آن‌ها در دانش آموزان باتجربه آموزش پیش‌دبستانی شده است  (0/001> p). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حال حاضر آموزش پیش‌دبستانی می‌تواند به‌عنوان یکی از کارآمدترین روش‌های افزایش مهارت‌های روانی - حرکتی و سازش‌یافتگی اجتماعی در دانش آموزان باشد. تلویحات نتیجه به‌دست‌آمده در مقاله موردبحث قرارگرفته است.