مقایسه نتایج گلوکومتری با قند خون وریدی در بیماران دیابتی تحت عمل جراحی قلب باز دچار اختلالات همودینامیک

اهداف: کنترل مناسب قند خون، از عوامل مهم کاهش مرگ‌ومیر در بیماران دیابتی دچار بیماری‌های حاد و بحرانی است. پرستاران مراقبت ویژه در تهیه نمونه و روش صحیح کنترل قند خون نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه نتایج گلوکومتری با قند خون وریدی در بیماران مبتلا به دیابت تحت عمل جراحی قلب باز دچار اختلالات همودینامیک بود. ابزار و روش‌ها: در این ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ مقایسه‌ای با طرح سری زمانی که در سال ۱۳۹۴ در بخش‌های جراحی قلب و آی‌سی‌یو بیمارستان ولی‌عصر(عج) بیرجند انجام شد، 60 بیمار دیابتی به‌روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه قند خون بیماران از طریق وریدی و به‌طور همزمان به‌روش گلوکومتری در چهار مرحله (قبل از عمل و هنگام پذیرش در اتاق عمل، زمان بازکردن توراکس، زمان ورود به آی‌سی‌یو و یک ساعت پس از ورود به آی‌سی‌یو) اندازه‌گیری شد. دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم‌اﻓﺰار آماری SPSS 16 و توسط آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون، آنالیز اندازه‌های تکراری و نمودار بلند و آلتمن مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین قند خون گلوکومتری با قند خون وریدی در هر چهار نوبت با هم تفاوت معنی‌داری داشتند (001/0p<). براساس نتایج آنالیز بلند و آلتمن نیز بین میانگین قند خون به دو روش گلوکومتری و وریدی تفاوت وجود داشت. همچنین بین دو روش اندازه‌گیری قند خون، یک همبستگی قوی مشاهده شد (94/0=r؛ 001/0p<). نتیجه‌گیری: اندازه‌گیری قند خون در بیماران با اختلال همودینامیک به‌روش گلوکومتری مناسب نیست و استفاده از نمونه وریدی معقول‌تر به‌نظر می‌رسد.