مقایسۀ رضایت زناشویی والدین بر اساس ویژگی و نوع ناتوانی فرزندان

هدف پژوهش حاضر مقایسۀ رضایت زناشویی والدین بر اساس ویژگی و نوع ناتوانی فرزندان می­باشد. با توجه به موضوع و هدف پژوهش حاضر این مطالعه از نوع پس­رویدادی است. شرکت­کنندگان پژوهش حاضر شامل 125 زوج می­باشند که به صورت نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای تصادفی انتخاب و مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش حاضر شامل فرم کوتاه مقیاس رضامندی زوجیت افروز و پرسشنامه مربوط به سوألات جمعیت شناختی می­باشد. داده­های گردآوری‌شده در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل واریانس یک­راهه و t مستقل)، تجزیه و تحلیل گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که بین والدین دانش­آموزان عادی، کم­توان ذهنی­، آسیب بینایی و آسیب شنوایی از لحاظ رضایت زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>p).گروه والدین دانش‌آموزان با آسیب شنوایی رضایت زناشویی کمتری نسبت به دیگر گروه­ها دارا می­باشد. همچنین این پژوهش نشان داد که بین گروه پدرها و مادرها از لحاظ رضایت زناشویی تفاوت معنادار وجود دارد )001/0≥p). با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می­رسد رضایت زناشویی والدین با فرزند ناتوان می­تواند تحت تأثیر نوع ناتوانی کودک قرار گیرد. از آنجاکه والدین کودک دارای آسیب شنوایی شرایط و نیازهای متفاوت­تری نسبت به دیگر والدین تجربه می­کنند، از رضایت زناشویی کمتری برخوردار هستند. ازاین‌رو، پیشنهاد می­شود برنامه­های مداخله­ای مؤثر و زودهنگام برای سازگاری والدین کودک ناتوان به‌ویژه والدین فرزند با آسیب شنوایی صورت گیرد.