مقایسۀ سطوح کمال‌گرایی مادر با پیوند والدینی در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری – عملی و افراد سالم

هدف از پژوهش حاضر بررسی سطوح کمال‌گرایی مادر با پیوند والدینی در افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری و مقایسۀ آن با افراد سالم بود. بدین منظور 144 نفر به شیوۀ نمونه‌گیری در دسترس و پس از اعمال ملاک‌های ورود در این پژوهش شرکت کردند. نیمی از شرکت‌کنندگان را نمونۀ بالینی (افراد مبتلا به اختلال وسواسی اجباری) به‌همراه مادرانشان و نیم دیگر را افراد سالم به‌همراه مادرانشان تشکیل دادند. این پژوهش توصیفی و از نوع علی – مقایسه‌ای بود. از مقیاس غربالگری وسواس مادزلی، پرسشنامۀ سلامت عمومی، مقیاس کمال‌گرایی هیل و مقیاس پیوند والدینی  به عنوان ابزار اندازه‌گیری استفاده شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی و همبستگی استفاده شد. نتایج نشان داد کمال‌گرایی مثبت مادران افراد سالم بیش‌تر از مادران افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری است و کمال‌گرایی منفی مادران افراد مبتلا به اختلال وسواسی اجباری بیش‌تر از مادران افراد سالم است. هم چنین در زیرمقیاس حمایت افراطی در افراد مبتلا به اختلال وسواسی – اجباری و افراد سالم تفاوت معناداری دیده شد؛ بدین معنی که ادراک حمایت افراطی مادر در افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری بیش‌تر از افراد سالم است، ولیکن در زیرمقیاس‌های حمایت متعارف، مراقبت بی‌تفاوت و مراقبت متعارف از پرسشنامۀ پیوند والدینی در دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد. بر طبق نتایج توجه به ویژگی‌های مادران مانند سطوح کمال‌گرایی و تأثیر آن بر آیندۀ روانی فرزندان با اهمیت به نظر می‌رسد. بنابراین، توصیه می‌شود به منظور ارتقاء سلامت روان افراد جامعه، والدین و کارشناسان حوزۀ سلامت روان توجه لازم را به سطوح کمال‌گرایی مادران و تأثیر آن بر فرزندانشان مبذول دارند.