مقایسۀ کایفوز سینه ای و وضعیت قرارگیری استخوان کتف کشتی گیران آزادکار و فرنگی کار سطح ملی با غیرورزشکاران

هدف از انجام این تحقیق، مقایس? میزان کایفوز سینه‌ای، وضعیت قرارگیری استخوان کتف و قدرت عضلات ریترکتور و پروترکتور کتف کشتی‌گیران آزادکار و فرنگی‌کار سطح ملی با غیرورزشکاران است. به این منظور 63 نفر شامل 21 کشتی‌گیر آزادکار، 21 کشتی‌گیر فرنگی‌کار و 21 فرد غیرورزشکار (میانگین سن 8/1 ± 24 سال، قد 74/7 ± 173 سانتی‌متر و وزن 93/16 ± 77 کیلوگرم) انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری میزان کایفوز سینه‌ای از خط‌کش منعطف (روایی 91/0 در قیاس با عکس رادیوگرافی). برای تعیین فاصل? استخوان‌های کتف از متر نواری (به روش کیپلر و در حالت ایستاده) و برای سنجش قدرت عضلات از دستگاه‌های تکنوجیم (از طریق تعیین 1RM و در حالت نشسته) استفاده شد. به‌منظور مقایس? کایفوز سینه-ای و وضعیت قرارگیری استخوان کتف در بین سه گروه از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه و برای مقایس? قدرت عضلات ریترکتور و پروترکتور در بین دو گروه کشتی‌گیر آزادکار و فرنگی‌کار از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مقدار کایفوز سینه‌ای (53/43 درجه) و فاصل? استخوان‌های کتف (98/21 سانتی‌متر) در کشتی‌گیران آزادکار به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه‌های فرنگی‌کار (کایفوز 38/36 درجه، فاصل? استخوان‌های کتف 21/18 سانتی‌متر) و غیرورزشکاران (کایفوز 44/37 درجه، فاصل? استخوان‌های کتف 90/18 سانتی‌متر) است (05/0 > P). همچنین قدرت عضلات ریترکتور کتف (21/111 کیلوگرم) در فرنگی‌کاران به‌طور معنی‌داری بیشتر از آزادکاران (64/92 کیلوگرم) است (05/0 > P). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که کشتی آزاد به علت نوع تمرینات و فعالیت های رایج در آن می تواند بر پوسچر ورزشکاران آن رشته اثر بگذارد و موجف افزایش مقدار کایفوز سینه‌ای و در پی آن افزایش فاصل? استخوان‌های کتف و کاهش قدرت عضلات ریترکتور در آزادکاران شود. از این‌رو به مربیان و کادر پزشکی تیم‌ها پیشنهاد می‌شود کشتی‌گیران رشت? آزاد را از نظر افزایش غیرطبیعی کایفوز سینه‌ای زیر نظر قرار دهند و در صورت مشاهد? این ناهنجاری اقدامات لازم را در جهت اصلاح یا جلوگیری از پیشرفت آن به عمل آورند.