نحوه خدمات‌رسانی به جانبازان بر حسب نوع مجروحیت و ارایه راهکارهای بهبود کیفیت زندگی آنان؛ مطالعه موردی استان کرمانشاه

اهداف: جانبازان مانند افراد عادی توان صددرصدی برای حل مشکلات روزمره ندارند. بنابراین نیازمند خدمات‌رسانی و توجه ویژه هستند تا بتوانند از کیفیت زندگی مناسبی برخوردار شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نحوه خدمات‌رسانی به جانبازان بر حسب نوع مجروحیت و ارایه راهکارهایی برای بهبود کیفیت زندگی آنان بود. ابزار و روش‌ها: این پژوهش به‌روش ترکیبی (کمی و کیفی) در سال 1393 در بین 368 جانباز بالای 25% استان کرمانشاه انجام شد. نمونه‌گیری در بخش کمی، ترکیبی از طبقه‌بندی و سیستماتیک و در بخش کیفی، تعمدی بود. ابزار گردآوری اطلاعات در روش کمی پرسش‌نامه و در روش کیفی مصاحبه، مشاهده، تجربه زیسته و بررسی اسناد بود. تحلیل داده‌ها در روش کمی براساس نرم‌افزار SPSS 20 و توسط آزمون‌های مجذور کای، V کرامر، تحلیل واریانس تک‌متغیره و آزمون شفه و در روش کیفی از طریق کدگذاری باز و بسته و سازمان‌دهی داده‌ها صورت گرفت. یافته‌ها: رضایت از نحوه خدمات‌رسانی آموزشی، رفاهی، ورزشی، فرهنگی و بخش تعاون با نوع مجروحیت رابطه‌ای نداشت (0.05p>). نحوه خدمات‌رسانی درمانی در مولفه‌های بیمه‌های درمانی تکمیلی و خدمات دندان‌پزشکی و در حیطه فضای شهری در مولفه‌های طراحی پیاده‌رو، خیابان، اتوبوس و ناوگان شهری، پارک‌ها و مراکز خرید و پاساژها با نوع مجروحیت رابطه داشتند. نوع مجروحیت بر نحوه گذران اوقات فراغت و کیفیت زندگی نیز موثر بود (0.05p<). نتیجه‌گیری: نوع مجروحیت بر رضایت از نحوه خدمات‌رسانی آموزشی، رفاهی، ورزشی، فرهنگی و بخش تعاون تاثیر ندارد، اما بر رضایت از نحوه خدمات‌رسانی بهداشتی و درمانی، فضای شهری، نحوه گذران اوقات فراغت و کیفیت زندگی تاثیر دارد.