نقش کورکومین در محافظت از سلول‌های بیضه در مقابل TDS القا شده توسط فتالات در موش سوری

سابقه و هدف: کورکومین ماده مؤثر و پیگمان زردرنگ در ریزوم زردچوبه است. با توجه به اثرهای مخرب فتالات ها بر سیستم تولید مثلی و بیضه­های جنینی، بررسی نقش کورکومین بر TDS القا شده توسط فتالات در موش سوری است. مواد و روش­ها: 40 سرموش سوری نر نژاد NMRI با وزن بین 20 تا 30 گرم انتخاب و به­صورت تصادفی موش ها به چهار گروه کنترل، DEHP ، کورکومین و کورکومین + DEHP تقسیم شدند. نمونه­های بافتی بیضه نیز بعد از برش 5 میکرومتری به روش هماتوکسلین- ائوزین رنگ آمیزی و بررسی شدند. یافته­ ها: کورکومین سبب محافظت از بافت بیضه در موش­های سوری شده هم­چنین ضایعه­های پاتولوژیک میکروسکوپی از جمله تخریب سلول­های سرتولی و نکروز در سلول­های لایدیگ که در گروه تیمار شده با DEHP  یافت شد در گروه تحت تیمار با کورکومین+ DEHP بهبود یافته بود. بحث: کورکومین با خاصیت آنتی اکسیدانی خود سبب محافظت از تأثیر رادیکال­های آزاد ناشی از فتالات­ها بر بافت بیضه می­شود. هم­چنین کورکومین سبب حفظ غلظت تستوسترون به­عنوان هورمون تنظیم کننده تولید مثل،وزن و فرآیند رشد  می شود. نتیجه­ گیری: با توجه به تأثیر استرس اکسیداتیو فتالات­ها کورکومین به عنوان یک آنتی اکسیدان توانست درصد قابل توجهی از ضایعه­های پاتولوژیکDEHP  بر روی تستوسترون و بافت را بهبود بخشد.