همبستگی تفویض اختیار مدیران با نحوه هدایت کارکنان در بیمارستان‌های استان قم

زمینه و هدف: در جای جای سازمان‌ها می‌توان اثر مخرب مدیریت متمرکز را یافت. این مدیریت مانعی برای تفویض اختیار و بهره‌وری بوده و منجر به افزایش تخلفات اداری، تراکم و انجماد امور شده است. با توجه به اهمیت تفویض اختیار، این پژوهش با هدف تعیین همبستگی تفویض اختیار مدیران با نحوه هدایت کارکنان در بیمارستان‌های استان قم و به‌منظور مشارکت در بهبود عملکرد مدیران صورت گرفت. روش بررسی: این پژوهش به‌صورت همبستگی- مقطعی بر روی تمامی کارکنان تحت امر مدیر و رئیس بیمارستان‌های استان قم در بهار سال 1388 انجام شد (2167n=). نمونه‌گیری به روش خوشه‌ای و با استفاده از فرمول کوکران و براساس جدول مورگان و کرجسی صورت گرفت و تعداد 998 نفر با اطمینان 95% و اشتباه مجاز 05/0 به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه بود که به روش خودایفا پاسخ داده شد. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی، همبستگی پیرسون، واریانس آزمون F و رگرسیون چند متغیره و آزمون تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در زمینه تفویض اختیار مدیران، میانگین عدم تفویض اختیار به‌ دست آمده (4/32) از 50 برآورد شد. در بین مؤلفه‌های هدایت، همبستگی معنی‌دار و مستقیم 2 مؤلفه انگیزش (میانگین 44/61) و ارتباطات سازمانی (میانگین 39/49) تأیید گردید. همچنین بین هدایت کارکنان (انگیزش و ارتباطات سازمانی و تفویض اختیار مدیران) همبستگی معنی‌دار و مستقیم وجود داشت (جهت عدم تفویض اختیار، 13/0- (r=. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با توجه به همبستگی معنی‌دار و مستقیم بین اکثر مؤلفه‌های هدایت با تفویض اختیار مدیران، افزایش تفویض اختیار و عدم تمرکز می‌تواند به افزایش انگیزش کارکنان، ارتباطات عمودی و رسمی و انجام بهتر امور منجر شود.