همبستگی میان عناصر کلان حرکتی و کلام: مورد زبان آموزان مبتدی فرانسه در ایران

در یاددهی/ یادگیری زبانها، نقش بدن همواره از اهمیت زیادی برخوردار است. با ارجحیت بخشی به نظام شفاهی زبان در طول تحولات آموزش زبان، به عنوان مهارتی که باید تقویت شود، عناصر کلان- حرکتی جایگاه ویژه‌ای در آموزش این نظام یافته‌اند. با این حال، این پدیده نیازمند توجه بیشتری در میان زبان‌ آموزان است تا امکان بیان راحت‌تر برای ایشان فراهم گردد. به همین ترتیب، تلاش نویسندگان مقاله، ارائه نوعی همبستگی میان بدن و کلام و تعریف میزان استفاده از هر کدام در جامعه مورد مطالعه بوده است. جامعه متشکل از تعدادی فراگیران ایرانی زبان فرانسه در سطح مبتدی است. مشاهدات ضبط شده در قالب داده‌های صوتی و تصویری به کمک نرم‌افزار چند رسانه ای ELAN 4.9.4 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نتایج کیفی و کمی بدست آمده، بیانگر استفاده قابل توجهی از حرکات بدن در جامعه مورد بررسی است. این میزان 78,83℅ در استفاده از بدن و21,17℅ در تولید کلام بوده است. بر اساس نتایج، زبان آموزان مبتدی، با وجود عناصر اجتماعی-فرهنگی محدود کننده، از بدن خود برای تولیدات کلامی آسانتر بهره می‌برند. با توجه به نتایج بدست آمده، اصلاح آوایی بر پایه روش آهنگی-کلامی، با استفاده از بدن و بدون ایجاد شوک‌های فرهنگی میسر خواهد بود.