وضعیت رشدی قابلیت‌های تعادل دانش آموزان نابینا، کم‌بینا و همتایان بینای آنها

 هدف این پژوهش، بررسی وضعیت رشدی قابلیت‌های تعادل کودکان کم بینا و نابینا از طریق مقایسة آنها با همتایان سالم بوده است. شرکت‌کنندگان این پژوهش توصیفی – مقایسه‌ای از میان کلیة دانش آموزان 8 الی 12 ساله مدارس همگانی شهر کرمانشاه بودند، 65 نفر بطور تصادفی بعنوان گروه سالم انتخاب شدند، 30 نفر از دانش آموزان مدارس همگانی و استثنائی با تیزی دید بین 05/0 الی 4/0 دیوپتر در چشم برتر بعنوان گروه کودکان کم بینای داوطلب، و  16 نفر از دانش آموزان مدارس استثنائی شهر کرمانشاه با تیزی دید حداکثر 04/0 دیوپتر در چشم برتر بعنوان گروه کودکان نابینای داوطلب انتخاب شدند. برای اندازه گیری تعادل ایستا از تست رامبرگ و برای تعادل پویا از تخته تعادل موازنه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها بوسیلة آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد(در سطح معنی داری p≤%5). یافته‌های آماری نشان دادند که بین سطح رشد قابلیت‌های تعادل این کودکان تفاوت معنی داری وجود داشت و کودکان سالم در وضعیت بهتری قرار داشتند. یافته‌های این پژوهش با تاثیر دو گانه مثبت و منفی نقص در بدن همخوانی دارد. این تحقیق نشان دهنده اهمیت سیستم بینایی در کسب اطلاعات از محیط و نقش سازوکارهای جبرانی و اصلاحی در بین کودکان نابینا و کم بینا از طریق استفاده از دیگر حواس در جهت جبران نقص بینایی می‌باشد.