پراکنش رده‌های بی‌مهرگان کفزی در منطقه‌ی زیر جزر و مدی خلیج چابهار و آب‌های اطراف با تأکید بر تأثیر عوامل محیطی

به‌منظور تعیین پراکنش رده‌های بی‌مهرگان کفزی در منطقه‌ی زیر جزر و مدی خلیج چابهار و آب‌های اطراف، از نمونه‌های بی‌مهره طی دو مرحله در ماه‌های اردیبهشت و آذر 1391 نمونه‌برداری شد. نمونه‌برداری از 9 ایستگاه از منطقه‌ی پزم تا رمین با استفاده از گرب ون وین 250 سانتی‌متر مربعی صورت گرفت. نمونه‌های به‌دست آمده به‌طور عمده به 7 گروه دوکفه‌ای‌ها، شکم پایان، ناوپایان، پرتاران، خارداران، مارسانان و سخت‌پوستان عالی تقسیم شدند. این رده‌ها، در هر دو نوبت نمونه‌برداری در ایستگاه رمین کمترین گروه‌ها حضور داشتند. بیشترین فراوانی کفزیان در نمونه‌برداری اول در منطقه‌ی پزم و در نمونه‌برداری دوم در کنارک مشاهده شد. همچنین بر اساس شاخص شانون (55/1) و سیمپسون (1) بیشترین تنوع در نمونه‌برداری اول در ایستگاه اول کنارک به‌دست آمد، در حالی‌که در نمونه‌برداری دوم، ایستگاه دوم تیس و ایستگاه رمین به‌ترتیب بیشترین مقدار شاخص شانون (64/1) و سیمپسون (04/1) را به خود اختصاص دادند. اگرچه با استفاده از آزمون غیر پارامتری Kruskal- Wallis، اختلاف معنی‌داری بین فراوانی کفزیان در ایستگاه‌های مختلف و همچنین بین دو نوبت نمونه‌برداری به‌دست نیامد (05/0P>)، اما نتایج آزمون nMDS و آنالیز خوشه‌ای نشان‌دهنده‌ی ایجاد سه گروه مجزا بین ایستگاه اول واقع در تیس، ایستگاه رمین و سایر ایستگاه‌ها در نمونه‌برداری اول و دو گروه مجزا بین ایستگاه رمین و سایر ایستگاه‌ها در نمونه‌برداری دوم بود. با توجه به نتایج آنالیز CCA، جنس بستر مهم‌ترین عامل در پراکنش گروه‌های جانوری کفزی تشخیص داده شد.