پیش‌بینی خودناتوان‌سازی تحصیلی براساس تاب‌آوری و سبک های هویتی

پژوهش حاضر با هدف پیش­بینی خودناتوان­سازی تحصیلی براساس تاب­آوری و سبک های هویتی انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. به منظور دستیابی به این هدف، از بین تمامی دانش­آموزان دختر مدارس متوسطه دوره اول شهر تهران که در سال تحصیلی 95-94 مشغول به تحصیل بودند؛ 200دانش­آموز با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای بعنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه­های خودناتوان­سازی تحصیلی، سبک هویت و مقیاس تاب آوری در مورد هر یک از دانش­آموزان گروه نمونه اجرا شد. در پایان داده­های جمع­آوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به­گام بوسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک هویت اطلاعاتی، سردرگم با خودناتوان­سازی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین تعهد هویتی با خودناتوان­سازی تحصیلی رابطه معکوس وجود داد (05/0p < ). اما بین سبک هویت هنجاری با خودناتوان­سازی رابطه معناداری وجود ندارد. یافته دیگر پژوهش نشان داد بین تاب­آوری با خودناتوان­سازی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. متغیر تاب­آوری و سبک­های هویت می­توانند 195/0 ازخودناتوان­سازی نوجوانان دختر را تبیین و پیش بینی کنند(01/0p <). بنابراین، توجه به تاب­آوری و سبک­های هویت در کاهش خودناتوان­سازی دانش­آموزان حائز اهمیت می­باشد.