پیش‌بینی رفتارهای تخریبی فرزندان از طریق بافت و کارکرد خانواده با میانجی‌گری نظم‌جویی شناختی هیجان و نظریة ذهن

  هدف پژوهش حاضر یافتن رابطه علَی بافت و کارکرد خانواده با رفتارهای تخریبی با میانجی­گری نظم‌جویی شناختی هیجان و نظریه ذهن است. جامعه آماری دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهر اهواز بودند. نمونه‌ای 384 نفری به‌صورت تصادفی چندمرحله­ای انتخاب شد. ابزار پژوهش مقیاس رفتارهای تخریبی نبوی و همکاران (1390)، فرم کوتاه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2001)، مقیاس نظریه ذهن استیلمن نسخة قمرانی و همکاران (1385)، مقیاس عملکرد عاطفی خانوادة مدارس کشور (1392) بود. تحلیل داده­ها با روش مدل ساختاری و آزمون بوت استراپ برای بررسی نقش میانجی­گری متغیرها در نرم‌افزار آموس انجام شد. بررسی شاخص‌های برازش مدل نشان داد مدل اصلاح‌شده از برازش مطلوبی برخوردار است. همچنین، نتایج بوت استراپ نقش میانجی‌گرانة عملکرد نظریه ذهن و تنظیم شناختی هیجان در ارتباط بین بافت و عملکرد خانواده با رفتارهای تخریبی را تأیید کرد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از معنی‌داری نقش میانجی­گرانة نظریه ذهن و نظم‌جویی شناختی هیجان می­توان گفت مداخله روی آموزش نظریه ذهن و نظم‌جویی شناختی هیجان می­تواند روی کاهش رفتارهای تخریبی مدنظر قرار گیرد.