کاغذهای فلوتینگ و کرافت لاینر با پوشش‌های GCC و اتصال دهنده PVA

سابقه و هدف: تحقیقات متعددی جهت بهبود خواص کاغذ صورت گرفته است و این تحقیق در جهت امکان پوشش‌دهی در فرایند تبدیلی کاغذ است. اصلاح خواص کاغذ می‌تواند کاربردهای مختلفی را برای آن به همراه داشته باشد، که به طور کلی خواص مطلوب در خواص ممانعتی، مکانیکی و نوری بیان می‌شود. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر پوشش‌های GCC در دو نوع کاغذ پایه است، که از دو نوع ترکیب با درصد اتصال دهنده متفاوت استفاده شد. مواد و روش‌ها: بدین منظور از دو کاغذ پایه متفاوت (کرافت لاینر و فلوتینگ کارخانه چوب و کاغذ مازندران)، روش‌های پوشش‌دهی میله‌ای و غوطه‌وری و نیز از یک اتصال دهنده (PVA) در مواد پوششی در دو سطح مصرف استفاده گردید. مواد پوشش‌دهی با مواد جامد 20 درصد، شامل GCC (100 قسمت)؛ پراکنده ساز (3/0 قسمت) و از PVA (6 و 12 قسمت) بود. ترکیب 1 با اتصال دهنده کم و ترکیب 2 با اتصال دهنده زیاد نام گذاری گردید. عملیات پوشش‌دهی غوطه‌وری به مدت یک دقیقه و پوشش‌دهی میله‌ای از طریق دستگاه آزمایشگاهی با هر دو سوسپانسیون انجام شد. مشخصات فیزیکی کاغذهای شاهد و تیمار شده مانند مقاومت به عبور هوای کاغذ، ضخامت، جرم، درجه روشنی و جذب آب (Cobb60) تعیین گردید. سپس با انجام محاسبات، مقادیر گراماژ و وزن پوشش به دست آمد و جهت انجام تجزیه واریانس کلیه اطلاعات نمونه‌ها در نرم افزار آماری SPSS 16.0 وارد شد. یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری در مقادیر گراماژ، ضخامت و وزن پوشش در کاغذ فلوتینگ در اثر این تیمارها دیده شد. این پوشش‌ها در کاغذ فلوتینگ و کرافت لاینر در سطح 5 درصد اثر معنی‌داری بر مقاومت به عبور هوا داشت. در حالی که با روش پوشش‌دهی میله‌ای تفاوت مقاومت به عبور هوای کاغذ در سطح 1 درصد، در کاغذ فلوتینگ با PVA کم و نیز در نمونه کرافت لاینر با PVA زیاد دیده نشد. مقدار جذب آب در نمونه‌های فلوتینگ با روش پوشش‌دهی میله‌ای با دو ترکیب PVA کم و زیاد، اختلاف معنی‌داری در سطح 5 درصد با نمونه‌های شاهد و تیمار شده غوطه‌وری نشان داد. البته در روش پوشش‌دهی میله‌ای با اتصال دهنده کم کاهش معنی‌داری در سطح 1 درصد در میزان Cobb60 دیده شد. در بین کل تیمارها، روش پوشش‌دهی میله‌ای با PVA زیاد به علت جذب آب کمتر مطلوبتر است. با توجه به وزن پوشش بیشتر در روش غوطه‌وری درجه روشنی در این نمونه‌ها، افزایش داشت. به غیر از روش میله‌ای با PVA کم، سایر تیمارها تفاوت معنی‌داری را در سطح 5 درصد در درجه روشنی کاغذ فلوتینگ ایجاد کردند. در سطح 1 درصد تفاوت معنی‌داری در درجه روشنی نمونه‌های کاغذ کرافت با هر دو ترکیب روش غوطه‌وری ایجاد شد، ولی در سطح 5 درصد روش میله‌ای با PVA کم نیز معنی‌دار گردید. ضرایب همبستگی وزن پوشش با مقاومت به عبور هوای کاغذ، ضخامت، درجه روشنی و گراماژ کاغذهای مورد آزمایش به ترتیب 549/0؛ 734/0؛ 687/0 و 489/0 تعیین گردید. نتیجه گیری: با توجه به اطلاعات حاصل از این پژوهش، تغییرات جذب آب در بین نمونه‌ها اندک بود ولی در روش‌های میله‌ای جذب آب کاهش یافت که تاثیر مثبتی بر خواص ممانعتی و بهسازی کاغذ داشت. درجه روشنی نمونه‌های کرافت لاینر این بررسی، بسیار مناسب بود و این کاغذ تیره به درجه روشنی 57 رسید. در مواردی مانند جذب آب و درجه روشنی، ترکیب 1 (با اتصال دهنده کم) مطلوبتر از ترکیب دیگر بود. مقاومت به عبور هوا در کلیه تیمارها بهبود یافت و افزایش این زمان عبور هوا در کاغذهای فلوتینگ و به روش غوطه‌وری بارزتر بود. با توجه به بهبود مشخصات فیزیکی؛ ممانعتی و درجه روشنی کاغذهای تیمار شده، ارزش افزوده‌ای در این نمونه‌ها نسبت به گروه شاهد ایجاد گردید.