هفت‌پیکر نظامی اثری رمزی و نمادین است که تمام اجزای آن از ساختاری واحد و منسجم برخوردار است. این اثر علاوه بر نشان دادن قدرت داستان‌سرایی نظامی، نشانه‌های آشنایی نظامی با میراث غنی ادبی، فرهنگی و عرفانی بازمانده ازادوار پیشین را در بر دارد. بخشی از این میراث متعلق به اندیشه‌های گنوسی و مانوی و نیز حکمت هرمسی است. هدف این مقاله نشان دادن ردپای این اندیشه‌ها در یکی از داستان‌های هفت‌پیکر است. در ...

پرسش مقالۀ حاضر چونی و چگونگی افزوده‌های هنرمندانۀ نظامی (535- 612ه.ق) در روایت تاریخی داستان بهرام گور و نقل آن در منظومۀ هفت پیکر است. منظومۀ هفت پیکر یکی از بدیع‌ترین روایت‌های داستانی ادب فارسی است و از گذشته تا امروز مورد توجه خوانندگان بوده ‌است. پیرنگ اصلی داستان بر روایتی تاریخی بنا شده که مأخذ آن کتاب‌هایی چون تاریخ طبری و تاریخ بلعمی، اخبارالطوال دینوری، سیاست‌نامۀ خواجه نظام‌الملک، ت...

بر پایه اندیشه های کارل گوستاو یونگ، روان شناس سوئیسی، «ناخودآگاه جمعی» میراثی است بازمانده از دوره های نخستین نیاکان بشر که در ذهن آنان وجود داشته است. در این ناخودآگاه جمعی، «تصاویر ازلی» و مفاهیم مشترک جهانی وجود دارند که یونگ آنها را «کهن الگو» می نامد. مهم ترین کهن الگوها از نظر او عبارتند از: سایه، نقاب، خود، آنیما، آنیموس، پیر خرد و تولد دوباره. آنیما شاید مهم ترین این کهن الگوها باشد که...

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

فولکلور هر ملت به عنوان مجموعه ی پیچیده ای از دانش ها، باور ها و هنرهای عوام و به طور کلی هر آنچه که فرد از جامعه ی خویش فرا می گیرد نیز به عنوان محصول مشترک جامعه ی انسانی که آداب و مرسوم و رفتار ها و عقاید یک ملت را بازگو می کند؛ می تواند تاثیر ویژه ای بر حوزه های گوناگون از جمله ادبیات داشته باشد. با توجه به اهمیت عناصر عامیانه و تاثیر آن بر ابعاد اجتماعی و فرهنگی ایران و همچنین بازتاب آن ر...

در این پژوهش، سعی بر آن است تا به بررسی توصیفی شخصیت هایی که داستان های هفت پیکر را تشکیل داده است، بپردازیم. پرداختن به این امر، مطالعه این کتاب را بسی سهل تر می سازد و این امکان را به وجود می آورد که شخصیت های این کتاب را با سایر شخصیت های شاعرانه و داستانی ادبیات فارسی مقایسه کنیم. بدین منظور به معرفی فرهنگ و شیوه های فرهنگ نویسی پرداخته و با شناخت نظامی و احوال و آثار او به نحوه ی به کارگیر...

در این مقاله سعی برآن است که تا به مدد نظریه روایت شناسی ساختارگرا به تحلیل و بررسی دو عنصر مهم روایتگری و توصیف در روایت های داستانی پرداخته شود. در هر روایت داستانی مکتوبی، روایتگری جنبه اساسی و اولیه آن است که به بازنمایی کنش ها، رخدادها و اعمال شخصیت ها می پردازد. توصیف نیز عنصر ثانوی هر روایت داستانی است که بازنمایی اشیاء، مکان ها و جنبه های ایستای داستان و شخصیت ها از طریق آن صورت می گیرد...

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.