نتایج جستجو برای: موضوعات طنز

تعداد نتایج: 13501  

محمدجواد فلاح مهدی فدایی

این تحقیق با هدف بررسی جایگاه طنز به عنوان یک سبک رفتاری، در سبک زندگی اهل‌بیت(ع)، انجام شد و به دنبال یافتن پاسخ به این سؤال بود که «در سبک زندگی اهل‌بیت(ع)، طنز از چه قواعدی پیروی می‌کند و چه کارکردهایی دارد؟»؛ روش پژوهش عبارت بود از تحلیل نظریِ روایات امامان(ع) در باب طنز و رفتارهای طنزگونه آنان؛ نتایج نشان داد که: 1) ظنز مورد توجه آنان بوده است؛ 2) طنز در سبک زندگی آنان از چند قاعده کلی خارج...

یحیی معروف

احمد مطر شاعر  شیعی و عراقی مبارز، رنج­ها و مصیبت­های جهان عرب را به بهترین شیوه طنز به تصویر کشیده است. او هدفش خنداندن دیگران نیست بلکه اهداف و مقاصد دیگری همچون حفظ ارزش­های والای اسلامی، به تمسخر گرفتن جهل و سنت­های ناپسند؛ تعدیل جریان­های افراطی و تأکید بر رفتار متعادل دارد. در واقع طنز او یکی از روش­های مقاومت و پایداری است. شیوه‏های طنز پردازی وی در شعر به اختصار عبارتند از: 1- تضاد یا ...

ژورنال: :پژوهشنامه ادب حماسی 0
سید ضیاءالدین سجادی استاد فقید دانشگاه تربیت معلم

در این مقاله از مختصات سبک شناسی نظم در قرن ششم سخن رفته است. مبدأ بحث در این زمینه بررسی مختصات سبک­شناختی در آثار سنائی غزنوی است که موجب تحولی اساسی در شعر فارسی گردید و پایان این تحول در قرن ششم، سال تصنیف اقبال­نامه نظامی و ختم اسکندرنامه اوست. شعر فارسی در این قرن از لحاظ موضوع، وزن، قالب، ترکیب الفاظ و قوافی، نوجویی و تازگی متحول شد و 10 شیوه شاعری در سبک خراسانی در قرن ششم بسط و گسترش ی...

چکیده نجف بیگ وزیروف  دومین نمایشنامه نویس مسلمان قفقاز، پس از آخوندزاده  در ایران نویسندة مهجوری است. در این پژوهش، زمینه های اجتماعی ژانر در نمایشنام ههای طنز وزیروف بررسی می شود. به گفتة نظریه پردازانی چون نورتراپ فرای، واژة طنز ) satire ( را می توان در دو معنا به کار برد: طنز همچون وجه ادبی )محاکات فروتر( و طنز همچون ژانر )میتوس زمستان(. در معنای نخست، طنز به احساس حقارت وزیروف به هویت...

از آنجا که به اعتقاد برخی، طنز، هنری­ترین شیوه انتقاد است، در جامعه و فضایی که بی­ عدالتی اجتماعی و سیاسی، خفقان، تزویر و دروغ، بر ذهن و زبان جامعه مسلّط می­ شود، زبان شاعر تیزبین از طنز به­عنوان هنری­ترین سلاح مبارزه با این مفاسد بهره می‌گیرد. نوشتار حاضر پژوهشی است که در آن نگارندگان کوشیده­اند پس از معرّفی مختصر طنز و انواع آن، شگردها و شیوه‌های گوناگون طنز در شعر دو شاعر معاصر ایران و عراق را...

عسگری , مهرناز , فقیهی , حسین ,

مقدمه: موضوع این جستار، مقایسه طنز اجتماعی دهخدا و سید اشرف‌الدین گیلانی می‌باشد. طنز یکی از گونه‌های ادبی زبان است که اساس آن بر تضاد و ناهماهنگی با نظام و قراردادهای ذهنی مخاطب بنا شده است. طنزپرداز با نیتی اصلاح‌گرانه، کاستی‌ها و معایب جنبه‌های مختلف زندگی را به شیوه مضحک و مبالغه‌آمیز به نمایش در می‌آورد. یکی از مضامین آثار طنزآمیز، طنز اجتماعی است که در آن نابسامانی‌ها و تیرگی‌های موجود در...

سیدمحمدِ سید، شاعر توانای بهبهان، اشعار فارسی خود با لحن جدّی را در کتابی با نام «کوله­ بار سیّد» و اشعار طنزآمیز خویش را به گویش بهبهانی در کتابی با نام «گپ سیّد» گردآوری نموده­ است. کتاب «گپ سیّد» وی در میان مردم بهبهان ارزش و جایگاهی ممتاز دارد. شاعر در این کتاب به مسائل و مشکلات مردم و شهر بهبهان با گویش محلّی و زبان طنز پرداخته­ است. بعضی از موضوعات شعری این کتاب، تنها به جامعۀ بهبهان مربوط نمی‌...

Journal: :دراسات فی العلوم الانسانیه 0
جهانگیر امیری أستاذ مساعد فی قسم اللغة العربیة وآدابها بجامعة رازی کرمانشاه. رضا کیانی طالب دکتوراه فی فرع الأدب العربی بجامعة رازی،

طنز در ادبیات شاملِ آمیزه ای از نقد و هجو و ریشخند و مزاح است که به هدفِ تعریض به کسی و یا در جهت برملا ساختن چهره­ی واقعی کسی در اثنای ابراز جنبه های منفی او و نقص­ها و کاستی­هایی که در وی وجود دارد، به کار می رود. در نتیجه، هدف از طنز، اصلاح همزمان در دو جنبه­ی اخلاقی و زیبایی است. با وجود آن که هیچ دوره ای از دوران تاریخ، از طنز بی نصیب نبوده است؛ از آن جهت که طنز از آغاز دمیده شدن زندگی انسان...

پایان نامه :وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه زنجان 1389

موضوع پژوهش حاضر بررسی مسایل اجتماعی در دیوان انوری است. در این تحقیق ابتدا کلّیاتی در مورد جامعه شناسی ادبیات ، رابطه ادبیات و جامعه آمده است. سپس انوری، شاعر قرن ششم ایران، معرفی شده و اوضاع اجتماعی عصر انوری بیان شده است. در ادامه ی تحقیق مباحث اجتماعی موجود در دیوان انوری شامل آداب و تشریفات ، ارزش ها ی اجتماعی ، عدالت ، امنیّت ، تصویر زن در دیوان انوری ، جایگاه تصوّف ، طنز و هجو و هزل ، انتقا...

ژورنال: :ادبیات و زبانهای محلی ایران زمین 0
محمود مهرآوران دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه قم.

موضوع این مقاله شعری طنز به نام «آچو»، از اشعار یکی از محلی سرایان گذشته در جنوب فارس است. سراینده زائر غلامعلی معروف به رونق، شاعری محلّی سرا از منطقۀ علامرودشت در جنوب استان فارس، در اواخر قرن سیزدهم و نیمۀ اول قرن چهاردهم هجری است. این شعر زبان حال فردی است که از کار و تلاش بویژه از دروکردن غلات، سخت فراری و بیزار بوده و به تن پروری و تنبلی عادت داشته است. شاعر با زبان و بیانی طنز حالات و گفت...

نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال

با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید