یتناول المقال ظاهرة مصطلح التوسُّع أو الاتّساع فی اللغة و فی کلام العرب، و یتابع کیفیة ورود المصطلح فی مصادر الدرسات العربیة، هذا المصطلح الذی تکرَّر ذکرُه علی لسان علماء العربیة، بعبارات مختلفة، دون أن یقترن بمفهوم جامع، أو قاعدة عامة تُبَیِّن حدوده، و مدلوله الصریح. کما تکرّر الحدیث عن مصطلح التوسع اللغوی، فی معاجم الغة، و ذکره المعجمیون بعبارات مختلفة، و متباینة، و مشوبة بعدم الوضوح، لا یجمعها مفهوم و...

إعجاز القرآن واحتواؤه علی کل شارده ووارده کان موضوعا طالما اشتغل به الباحثون وراح یتدبر فیه الحازمون لکی ینفضوا غبار الشکوک الذی غطی وجه الحقیقه. فالدراسات التّی قام بها الباحثون غالبا ما تکون فی إطار البلاغه أوالمباحث التفسیریه ولم تکن ترنو إلی ترسیخ إعجاز القرآن الکریم فی القلوب علی حد ذاتها بل هی فی سیرها النقدی التحلیلی أکدت علی إعجازه بشکل غیر مباشر.   فهنالک مدارس نقدیه حدیثه من السریالیه ...

یعَدُّ الإنسان العنصر الرئیسی لعملیة الانتاج الأدبی، فهو ینظر إلی الحیاة والکون والطبیعة ومابعدها ویصوّرها فی خاطره ثمّ یعدِّل ویجسّد تأملاته بریشته الفنّانة علی ورقته، هذا التجسید یکشف عن انتاجه الأدبی هو ما نسمّیه بالأدب التأملی. من ألوان هذا الأدب: التفاسیر التأملیة للواقع أو الغیبیات، الشک والتشاؤم أو التفاؤل، النزعة الصوفیة، الرحلات الخیالیة، الرغبة فی الطبیعة، النظرة إلی الدین وغیرها. بعد احتکاک ال...

«خدای­نامه» یکی از آثار برجستۀ ادبیات ایرانی به زبان پهلوی در موضوع تاریخ اساطیری- داستانی ایران باستان است که متأسّفانه هیچ نوشته­ای از آن به زبان اصلی باقی نمانده­است. خدای­نامه­ را می‌توان یک نوع ادبی پنداشت که روایت­های گوناگونی(دهقانی، موبدی و پهلوانی) از آن موجود بوده است. عبدالله بن مقفّع این کتاب را در قرن دوم ه.ق با عنوان سیرالملوک به عربی ترجمه کرد که پاره­های پراکنده­ای ازآن در برخی مت...

یزعم کثیرٌ من العروضیّین العرب فی العصر الحدیث أنّ الأخفش الأوسط هو الّذی استدرک البحر المتدارک علی البحور الخلیلیّه الخمسه عشر، ولکن الدراسه التاریخیّه والبنیویّه لهذا البحر تثبت أنّ المتدارک لیس من استدراکات الأخفش علی الخلیل، بل ابن حمّاد الجوهری هو الّذی استدرکه علی البحور الخلیلیّه، لأنّه کان بحاجه ماسّه إلی هذا البحر فی فرضیّته العروضیّه.   منهجنا فی هذا المقال هو منهج تاریخی و تحلیلی، إذ إنّنا درسنا الم...