نمایه‏سازی مفعول اشاره به پدیده‏ای دارد که همزمان با حضور گروه اسمی آشکار مفعول در بند، نمایه‏ای هم‏مرجع با آن بر روی فعل قرار می‏گیرد. اختیاری بودن این ساخت دستوری در زبان فارسی نشان از این واقعیت دارد که عوامل کاربردشناختی در نمایه‏سازی مفعول تأثیرگذارند. مطالعه حاضر به بررسی نقش سلسله‏مراتب رده‏شناختی در نمایه‏سازی مفعول در زبان فارسی می‏پردازد. پس از ارزیابی شواهد زبان فارسی در چارچوب هر یک...

پایان نامه حاضر، پژوهشی در زمینه تحلیل گفتمان است که با استفاده از مبانی دستور زبان نظام مند نقش گرای هلیدی به بررسی گفتمان مذهبی کتاب های آموزش فارسی به غیرفارسی زبانان می پردازد. این پژوهش، با توجه به اهمیت مذهب در جامعه ایران، گرایش تعداد زیادی از فارسی آموزان به مطالعه در رشته هایِ مذهبی و لزوم بازنمایی مذهب، به عنوان بخش مهمی از فرهنگ ایرانی در کتاب های آموزش فارسی به غیرفارسی زبانان، انجام...

این پژوهش درصدد آن است تا میزان تاثیر هوش هیجانی را بر رفتار کلامی انسان ها بسنجد. بدین منظور برای سنجش هوش هیجانی از پرسش نامه هوش هیجانی استفاده شده و برای سنجش رفتار کلامی کاربرد شش فرایندهای مادی، رفتاری، کلامی، رابطه ای، ذهنی و وجودی که در فرانقش اندیشگانی دستور نقش گرای نظام مند که توسط هلیدی پیشنهاد شده، محاسبه گردیده است. در این پژوهش تعداد 65 دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته های مختلف علو...

استعاره  دستوری یکی از پدیده های  جدید زبانی است که هلیدی (1985) بر پایه چهار چوب نظری دستور  نقش گرای  معرفی کرد.تامسون (2004)  اعتقاد دارد که منشاء اصلی استعاره دستوری باید اسم سازی باشد  که درآن صورت اسمی سعی بر معرفی صورت فعلی دارد  به عبارت دیگر،صورت فعلی با فرایند متفاوتش به صورت اسمی بیان می شود.وی در ادامه ابراز می کند که هر عبارتی هم می تواند به صورت استعاری و هم به صورت پایه بیان شود....

هدف از نگارش این مقاله توصیف ساخت موضوعی اسم فعل ها در چارچوب دستور واژی- نقشی می باشد.نگارندگان در این مقاله به بررسی چگونگی نمود نقش های معنایی یک فعل در ساخت نحوی اسم فعل مشتق از آن فعل که حاصل فرایند اسم سازی هستند، می پردازند.تحلیل داده ها نشان می دهد که اصول انطباق در دستور واژی- نقشی به خوبی پیش بینی می کند که در زبان فارسی نقش معنایی عامل در اسم فعل های متعددی به صورت نقش نحوی متممی و د...

یکی از مباحث مهم زبان، تحوّل در گونه های مختلف آن است. این تحوّل گاه در ساخت و گاه در نحو و زمانی در تغییر مقوله های زبانی و واک ها و یا در معانی است که در گذر زمان در بخش های مذکور روی می دهد. تحوّل معانی شامل ترین گونه تحوّل شمرده می شود و در مباحث زبانی کمتر بدان پرداخته شده است. بحث دربارۀ این گونه که می بایست یکی از مباحث سه گانه دستورها باشد، مغفول مانده است و تنها در کتاب های لغت و فرهنگها، ...