آرکائیسم (باستان گرایی) زبانی آن است که شاعر یا نویسنده در اثر خود از کلمات مهجور و ساختارهای دستوری قدیم استفاده کند. بنا به این تعریف، می توان گفت که آرکائیسم، کاربرد آگاهانه و تعمّدی لغات و اصطلاحات، عبارات و ساختارهای دستوری کهن در یک متن ادبی است که موجد فضای تاریخی، روح حماسی، سبک ممتاز و ... می شود. بنابراین باستان گرایی زبانی عمدتاً در دو زمینه نمود می یابد:
1- باستان گرایی واژگانی 2- ب...