نتایج جستجو برای: عارف و فیلسوف
تعداد نتایج: 760618 فیلتر نتایج به سال:
هراکلیت افسوسی (550-480 پ م) از دیرباز فیلسوف تاریک نامیده میشود. نخستینبار تیمون اهل فیلیونت[i]، طنزنویس قرن سوم پیش از میلاد، سبک بیان هراکلیت را «معمّاوش»[ii] نامید. صفت سبک، سپس، به صاحب سبک داده شد. سرانجام هراکلیت فیلسوف «تاریک»[iii] نام گرفت. بنابرین عنوان کتاب پیشینهای دیرینه دارد. دربارة پیشسقراطیان، به فارسی، منابع دیگری در اختیار نداریم، مگر نخستین فیلسوفان یونان، از مرحوم شرفال...
مراد از «حکمت نبوی» در اینجا نظام فکری و فلسفی ای است که معتقد است پیامبر و فیلسوف نور معرفتشان را از مشکات و منبع واحد می گیرند و معرفت یقینی فقط از آن منبع افاضه می شود. بنابراین، در این نوشتار کیفیت دستیابی به این معرفت از جانب پیامبر و فیلسوف مورد بحث قرار می گیرد. با اینکه به واسطه این منشأ واحد می توان وحدت نبوت و حکمت را نتیجه گرفت ولی نشان خواهیم داد که هرگز از آن لازم نمی آید که فیلسوف...
روابط عارف قزوینی در جایگاه «شاعر ملی ایران» با برخی از نامدارترین چهره های عصر خویش و فراز و نشیب این مناسبات و دگرگونی آرای عارف درباره ی برخی از آنها، روحیات و عقاید او را به روشنی آینگی می کند. بدبینی، سوءظن، واکنش های عصبی و پرخاشگرانه که با حساسیت و صداقت بسیار در آمیخته، اساس شخصیت و مواجهه ی عارف با دیگران را شکل می دهد؛ هم از این روست که دوستی ها و دشمنی های عارف گذرا و متزلزل است و مو...
این مقاله تبیینی است از دگرگونی دیدگاه افلاطون نسبت به معنای «فلسفه» و «فیلسوف» در فایدون در مقایسه با آثارِ پیشین او. فایدون تأویلِ افلاطون از زندگی و فلسفه و مرگ سقراط بر اساس آموزه های فرجام شناختی اورفیوسی و فیثاغورثی است. او در خلال این تأویل، بدبینیِ معرفت شناختیِ خویش و راه برون رفت از آن را بازمی گوید. او سقراط را نمونه ی آرمانیِ فیلسوفی می شناسد که با پی بردن به جهل خویش و موانع کسب معرفت د...
:هلاقم هصلاخ هداد حیضوت تیوضع عباوت ریداقم هلیسو هب تفج هب تفج هسیاقم هک ینامز یزاف یبتارم هلسلس لیلحترد اب یزافیراگزاس زا یفیرعت قیقحت نیا رد ،تسا هداس رایسب متسیس یراگزاس دروم رد ثحب،دوش یم ثعابو دنتسه رادروخرب یا هژیو تیمها زا یزاف یاه تبسن ،ًامازلا .دوش یم هئارا یراگزاس خرن نازیم یعضوم یاه تیولا تیوضع ریداقم اب یاه تیدودحم ناونع هب نینچمه ،دوش یم یراگزاسان خرن داجیا یدنب هبتر max-minیاه هعوم...
خاموشی زبان و ضمیر در سلوک عرفانی جایگاهی بنیادی دارد و سرّ تأکید فراوان عارفان بر لب فرو بستن و نفی خواطر، در تأثیر عمیق این دو در پیمودن موفقیتآمیز مسیر سلوک عرفانی نهفته است. در این نوشتار، کوشش ما معطوف به یافتن پاسخی برای این پرسش بنیادی است که «چرا عارفان بهرغم تأکید بر ضرورت خاموشی، غالباً پرسخن بودهاند؟» البته ناگفته پیداست که همه عارفان مشمول چنین حکمی نیستند اما چهرههای شاخص عرفان ...
نمودار تعداد نتایج جستجو در هر سال
با کلیک روی نمودار نتایج را به سال انتشار فیلتر کنید