این رساله یک پژوهش تاریخی توصیفی است. دراین رساله کوشیده ام به توصیفی جامعه شناختی از دوره های مختلف عکاسی پس از انقلاب ایران دست یابم.در این رساله از روش مطالعات اسنادی بهره برده ونیز به تفسیر برخی عکسهای هر دوره پرداخته ام و همچنین باچندتن از عکاسان و صاحب نظران این عرصه نیز مصاحبه کرده ام. آنچه از بررسی دوسالانه ها و نمایشگاه های عکاسی و با مصاحبه با هنرمندان شاهد هستیم، این است که، هنر ای...

این تحقیق کاربردی که به شیوه های کتابخانه ای و میدانی صورت پذیرفته است، به بررسی ‏اهداف در تبلیغات رسانه های چاپی پرداخته و مسیرهایی که از طریق آنها می توان به این اهداف ‏دست یافت را معرفی نموده است. سپس، اهمیت تصویر را در رسیدن به این اهداف، شرح داده؛ ‏همچنین، در بیان خصوصیات پیام های تصویری موثر و ماندگار در تبلیغات، به ذکر مواردی چون ‏داشتن ایده و مفهوم، ساده سازی پیام ها و بهره گیری از بیان...

نظم اجتماعی مدرن، با تحول اندیشه ی بشر از دوران کلاسیک به دوران مدرن شکل گرفت. این مفهوم از نظم اجتماعی با تبلور مفاهیمی چون طبقه بندی، نام گذاری و جدول سازی از پدیده ها، جامعه ای بر پایه ی تولید تفکیک شده ی صنعتی، تقسیم کار پیچیده، نهادهای اجتماعی و طبقات عینیت یافته را پایه گذاری کرد. جامعه ای ساخته شده برپایه عقلانیتِ پیوسته با دانش که دست کم در صد سال نخست ظهورش انتظار می رفت از نظمی خلل ناپ...

این تحقیق با عنوان «روان شناسی (روانکاوی) تصویر عکاسانه، با توجه به آثار جوئل- پیترویتکین» قصد دارد با استفاده از دیدگاه های روانکاوانه به تحلیل و رمزگشایی تصویر عکاسانه پرداخته و به معانی پنهان آن دست یابد و به این ترتیب باعث نزدیکی و تعامل بیشتر حوزه هنر به ویژه عکاسی با علوم دیگر انسانی از جمله "روانکاوی" که زیرمجموعه روان شناسی است، گردد. در این پژوهش ابتدا به تعاریف و مفاهیم کلی نظیر: تصوی...

با اختراعِ دوربینِ عکاسی در قرن نوزدهم و تمایلات رو به رشد به واقع گرایی و همچنین بروز تحولات علمی و اجتماعی، عکاسی به ابزاری کارآمد تبدیل شد و با ارائه و خلق تصاویر بازنمودی و بی طرفانه، ویژگی های انقلاب صنعتیِ نوظهور را هویدا ساخت. دو رویکرد جدید باعث تحولی شگرفت در روند به کارگیری عکس شد؛ یکی شیوه ی جدید استفاده از عکس در آثار دادائیست ها بود و دیگری پیدایش عکاسی مدرن در اوایل قرن بیستم. از این...

 عکاسی، نه یک شیوه‌ی تولید مکانیکی تصویر، بلکه یک رویه‌ ارتباطی است. با تحقیقاتی که پیرامون کارکردهای عکس در ایران شده است، به ندرت با تحلیلی کیفی بر تاریخ این رسانه مواجه‌ایم. بنابراین، ضرورت پژوهشی، بر اساس واکاوی ساختارهای کلان جامعه‌ی ایران ایجاب می‌شود. نگارندگان می‌کوشند، فضای غالب عکاسی را در اکنون آن [1]واکاوی کنند. بدین منظور از دریچه­ی «گفتمان» به آن نگاه می‌شود تا به این سؤال پاسخ ده...