مقدمه و هدف: هدف از این تحقیق، بررسی مقایسه ای آثار ترامادول، لیدوکائین و ترکیب آنها متعاقب تزریق اپیدورال در خرگوش به عنوان مدل حیوانی بود تا الگویی برای تحقیق های بیشتر درزمینه بی حسی به روش اپیدورال در انسان، فراهم شود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 12 سر خرگوش سفید نژاد نیوزلندی به سه گروه چهارتایی تقسیم شدند. در گروه آزمایش (l) اول لیدوکائین 2 درصد با دوزmg/kg 4، در گروه (t) آزمایش دو...

هدف اصلی: تعیین میزان طول اثر بی دردی بعد از عمل در تزریق اپیدورال پتیدیت در بیماران تحت جراحی کله سیستکتومی با روش آنستزی توراسیک اپیدورال و مقایسه آن با گروه شاهد. اهداف ویژه: -1 تعیین طول اثر بی دردی بعد از عمل پتیدین و لیدوکائین توام جهت جراحی کله سیستکتومی در فضای اپیدورال توراسیک و مقایسه آن با طول اثر بی دردی بعد از عمل در آنستزی اپیدورال توراسیک با لیدوکائین به تنهایی. -2 تعیین ارتباط ب...

در این تحقیق از 12 نفر شتر نابالغ سالم از دو جنس، با دامنه وزنی 120 تا 150 کیلوگرم، که به طور تصادفی به سه گروه 4تایی تقسیم گردیدند، استفاده شد. در گروه l 22/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن داروی لیدوکائین 1%، در گروه x 17/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن داروی زایلازین و در گروه lx ترکیب داروی زایلازین و لیدوکائین با دوز مذکور در فضای اپیدورال تزریق شد. حجم دارو در گروه x و l توسط ن...

چکیده مقدمه: بی‌حسی اپیدورال یکی از روش‌های موثر ایجاد بی‌حسی رژیونال برای اعمال جراحی مختلف – کوچک و بزرگ ـ می باشد. طولانی بودن بلوک حسی و حرکتی به دنبال بی حسی اپیدورال، با اقامت طولانی‌تر بیمار در ریکاوری و نیاز بیشتر به مراقبت‌های پس از بی‌هوشی همراه است. یکی از نیازهای اساسی، محدودکردن زمان بستری و کاهش عوارض ناشی از بی‌حسی اپیدورال می باشد لذا استفاده از روش‌هایی که بتوانند باعث ترخیص ...

در این مطالعه از 10 نفر شتر نابالغ و سالم ( 5 نر و 5 ماده) با دامنه وزنی بین 250 تا 350 کیلوگرم و دامنه سنی بین 12 تا 18 ماه استفاده شد. . در این مطالعه حیوانات به طور تصادفی به 2 گروه پنج تایی تقسیم شدند. در گروه l داروی لیدوکایین 2% با دوز 22/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و در گروهlk ترکیب داروهای کتامین 10% با دوز mg/kg 1 به ازای وزن بدن و لیدوکایین 2% با دوز مذکور به صورت تزریق در ف...

همانطور که مطالعات رادیولیگاند مشخص کرده است، توزیع گیرنده های مو (mu) با گیرنده های آلفادو در هسته قاعده مغز (لوکوس سرلئوس) و شاخ خلفی نخاع به صورت هم پوشانی عمل می کنند و تجویز همزمان مخدرها و آگونیست های آلفادو در نخاع می توانند بطور سینرژیست درد را کاهش دهند. لذا ما بر آن شدیم با استفاده از اثر سینرژیست آنان در این تحقیق نشان دهیم که با همراه کردن یک آگونیست آلفادو مناسب (کلونیدین)، جهت طول...

زمینه و هدف: ترامادول، یک مسکن با خواص ترکیبی آگونیست مخدر یا مهار کننده باز جذب مونوآمین است که ممکن است به عنوان یک مسکن و مکمل ضد درد در حول و حوش عمل مفید باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ترامادول با دوزهای 50 و 100 میلی گرم در ترکیب با لیدوکایین 2% در بی حسی اپیدورال در اعمال جراحی ارتوپدی اندام تحتانی می باشد. روش بررسی: این مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی، طراحی و اجرا شد. مط...

سابقه و هدف: در مورد روش ارجح بی هوشی در بیماران پره اکلامپتیک، برخی از محققین معتقدند که در بی هوشی عمومی اینوباسیون تراشه و تحریک جراحی افزایش فشار متوسط شریانی و ضربان قلب مادر را بر می انگیزد. از طرف دیگر عده ای از محققین نیز با تکیه بر هیپوتانسیون و نیز خطرات ناشی از حجم زیاد مایع داخل عروقی مصرفی جهت هیپتانسیون ایجاد شده روش بی هوشی اپیدورال را منع کرده اند. هدف این مطالعه مقایسه تغییرات ...

سابقه و هدف: درد زایمان در زنان یکی از شدیدترین دردهای تجربه شده است . از طرفی انجام سزارین به جز در موارد ضروری دارای خطرات تأیید شده‌ای برای مادر می باشد . با بیحسی اپیدورال می توان درد ناشی از انقباضات رحمی را تسکین داد.   در حین زایمان به علت استرس ، غلظت اپی نفرین خون افزایش می‌یابد و بی‌حسی اپیدورال با کاهش غلظت اپی‌نفرین خون، جریان خون رحمی را افزایش می‌دهد. با توجه به تناقضات و کاستی‌ها...

مقدمه: یکی از روش های متداول القای بی دردی زایمان، استفاده از بی حسی اپیدورال با بی حس کننده های موضعی می باشد که استفاده از آن ها به تنهایی ممکن است منجر به اختلال حرکتی، طولانی شدن مرحله دوم زایمان و افزایش نیاز به وسایل کمکی برای زایمان گردد. بنابراین افزودن اپیویید به بی حس کننده های موضعی می تواند منجر به بی دردی مطلوبی شود. روش کار: در این مطالعه به مقایسه دو روش القای بی دردی اپیدورال با...