موضوع این مقاله شعری طنز به نام «آچو»، از اشعار یکی از محلی سرایان گذشته در جنوب فارس است. سراینده زائر غلامعلی معروف به رونق، شاعری محلّی سرا از منطقۀ علامرودشت در جنوب استان فارس، در اواخر قرن سیزدهم و نیمۀ اول قرن چهاردهم هجری است. این شعر زبان حال فردی است که از کار و تلاش بویژه از دروکردن غلات، سخت فراری و بیزار بوده و به تن پروری و تنبلی عادت داشته است. شاعر با زبان و بیانی طنز حالات و گفت...

عنوان این پایان نامه "بررسی شعر مازندرانی با نظر به معروفترین گویندگان آن" می باشد؛ ابتدا به اهمیت جایگاه اشعار بومی در ادبیات کشور اشاره می شود و در ادامه سرایندگان طبری را که به عنوان جزیی از ادبیات بومی می باشند، معرفی می نماییم. بررسی ادبی و زبانی اشعار طبری و تعیین رایج ترین وزن، قالب، آرایه? ادبی و مضمون این اشعار از جمله اهدافی است که در این تحقیق به آن پرداخته می شود. مضامین متنوع و...

با در نظر گرفتن موضوع پایان نامه ، منبع اصلی مورد مطالعه ، دیوان اشعار پژمان بختیاری می باشد البته به موازات آن از منابع معتبر شعر و ادبیات وهمچنین از نظرات استادان و صاحب نظران نیز استفاده شده است. به جهت اینکه تصویر آفرینی کلام ادبی در شعر متجلّی می شود ابتدا به تعریف شعر و تشبیه از دیدگاه برخی از اندیشمندان اشاره شده است سپس بیش از پانصد و چهل بیت از اشعاری که دارای تشبیه بوده اند استخراج گر...

در این پژوهش برآن شده­ام تا نوستالژی در شعر گویشی بختیاری را بررسی نمایم و از این رهگذر به احساسات اجتماعی مردمان بختیاری که در اشعار گویشی شان انعکاس یافته است، نگاهی بیفکنم؛ احساساتی چون بیگانگی نسبت به دنیای حاضر،  بی­رغبتی به زندگی صنعتی شهری و طبیعت­گرایی که غالب بختیاری­ها را وامی­دارد تا دنیای مطلوب خویش را در گذشته با شکوهشان جستجو کنند و سادگی و صفای زندگی ساده ایلی و کوچ­نشینی را بر د...

بررسی تحولات فرهنکی جهارمحال و بختیاری از ابتدای سلسله قاجاریه تا پایان سلسله پهلوی( 1174 تا 1357 هـ.ش) تاریخ دفاع : 9/12/89 بخش مهمی از تاریخ هر ملت و قومی تاریخ فرهنگ آن قوم است که شامل مباحثی چون مذهب،زبان،ادبیات،تعلیم و تربیت،هنر و...می شود. در ایران هم فرهنگ ملی وجود دارد وهم با توجه به تنوع قومی،مذهبی و منطقه ای شاهد وجود فرهنگهای محلی هستیم. یکی از مناطقی که در آن هم فرهنگ ملی ایر...

سرودن شعر به گویش های محلی در شعر کلاسیک فارسی گستردگی چندانی نداشته و شاعران همواره اشعار خود را به زبان فارسی دری که زبان معیار شعر فارسی به شمار می آمده، می سروده اند...