« شفاعت» یکی از باورهای کلامی مشترک میان مشرکان، یهود و مسلمانان است. در میان مسلمانان، این باور جایگاه مهمی به خود اختصاص داده است.از گذشته های دور میان عالمان و مفسران مسلمان در باره پذیرش شفاعت مسلمان گناه کار ، اختلاف بوده است. برخی یکسره از در انکار شفاعت بر آمده و برخی آن پذیرفته اند .گفتنی است این دورویکرد بر تفسیر آنان از آیات شفاعت اثر گذار بوده است. به نظر می رسد هریک از رویکردهای مذک...

اتّجه علماء اللغة فی دراساتهم إلی دراسة اللغة فی المجالات المختلفة وقاموا بتفکیک اللغة إلی وحدات دلالیة واهتموا بوحدات أصغر من الکلمة وهی الوحدات الصوتیة التی تصاحب أداء الجملة وتؤثر فی دلالتها، مثل النبر، التنغیم، والإیقاع و... والحق أنّه لا یمکن إدراک المعانی الحقیقیة للکلام من خلال الألفاظ والتراکیب وحدها، وإنما هناک لغة جانبیة صوتیة تسهم فی التوصل إلی إدراک المعانی والدلالات الحقیقیة للکلام،...

آثار و تعابیر عرفانی به دلیل امکان ایجاد تحول و دگرگونی در چگونگی ارتباط آدمی با دنیای پیرامون، اشیا و فرآیندهای بیرونی و بازآفرینی حقایق هستی، بستری مناسب جهت ایجاد معنا و تفاسیر معنوی به شمار می­آید. به بیان دیگر این دسته از آثار مکتوب گذرگاهی است از دنیای واقعی به جهان آرمانی. تحول، صیرورت و پایگاهی برای گذشتن و فرارفتن به سوی مدینه ی غایات و وصول به مرحله­ای از معنویت و عرفان که نه عقل را ا...

تفسیر آیات قرآن کریم با کمک روایات به ‌ویژه احادیث اهل‌ بیت(ع) پیشینه‌ای به قدمت قرآن دارد و مفسران فریقین برخی از روایت تفسیری را برای تبیین معارف قرآن ذکر کرده‌اند. از این رو بررسی روایات نقل‌شده توسط علمای اهل تسنن برای تقریب دیدگاه‌ها و بیان نکات اشتراک و افتراق دارای اهمیت است؛ ازجمله مفسرانی که روایات اهل‌بیت را مورد استناد قرار داده است، سید محمد آلوسی از علمای سلفی قرن سیزدهم در تفسیر «...

یحاول هذا البحث حفرَ أرض (الالتفات) فی المدوّنه النقدیّه العربیّه القدیمه؛ زاعماً أنّ محاریث الدارسین قصّرت عن بلوغ طبقاتها العمیقه، وما تکنزه من لطائف وأسرار. ویجلو الخطُّ البیانیّ للالتفات- من الضمائر إلی أزمنه الفعل إلی المعانی فالأغراض، ومن زخرفه الکلام إلی صناعته وإنتاج دلالته، ومن البیت إلی القصیده، ومن علم البدیع إلی علم البیان إلی علم المعانی فالنقد- واحدهً من صور التوهُّج فی تراثنا النقدیّ، ولعلّ هذه...

چکیده ندارد.

یصْبو الشَّاعر إلی مخاطبه الشّعور الدَّاخلیّ للمتلقِّی، وتحقیق أعلی مستوًی من الإعجاب فی نفسه، ولا یتوانی فی استغلال طاقات علم المعانی الموسیقیَّه للتّعبیر عن المعانی المختلفه؛ فیَذْکر ما کان معروفًا، أو یُضْمر ما کان مجهولًا لإثاره انتباه المتلقِّی و تساؤلاته، وقد یُقدّم، ویؤخّر، ویُعرّف، وینکّر، طلبًا للإیقاع الدَّاخلیّ للقصیده، ویتقافز بإیقاعه سریعًا، أو یتهادی به بطیئًا؛ فیَصِلُ، ویفصل، ولا یغفلُ لحظهً عن الخبر والإنشاء، وما فی...