آمفیبولیت­های شمال شرق درود به سن تریاس فوقانی که جزئی از منطقه­ی سنندج- سیرجان محسوب می­شوند با میکاشیست، مرمر و متادولومیت همراهند. این سنگ­ها به رنگ سبز تیره و حاوی کانی­های هورنبلند، پلاژیوکلاز، آکتینولیت، ترمولیت و اپیدوت هستند که کانی­های تیره و روشن به صورت جدا از هم در آنها دیده می­شوند. بر اساس آنالیزهای ژئوشیمیایی سنگ کل، این سنگ­ها شبه­قلیایی، دارای روند تولئیتی و خاستگاه بازالتی هست...

در اخرین مرحله از شکل گیری اتشفشان سبلان،پس از فرو نشستن کالدرای سبلان ماگماتیسم بعدی سبب خروج گنبدها و جریانهای گرانرو از گدازه های اسیدی و حد واسط در امتداد شکستگی های حاشیه و درون کالدار شده است.این سنگ ها از نظر کانی شناسی از پلاژیوکلاز،کلینوپیروکسن،آمفبیول،بیوتیت،فلدسپات پتاسیک و کوارتز تشکیل شده اند.روابط بافتی و کانی شناسی مشاهده شده در مقاطع میکروسکوپی از جمله حضور اجتماعات گلومروپرفیری...

توده گرانیتوئیدی بی‌بی­مریم درون مجموعه افیولیتی نهبندان و در بخش شمالی زون زمین­درز سیستان واقع شده است. شواهد صحرایی حاکی از نفوذ گرانیتوئید به درون سنگ­های میزبان اولترامافیک و مافیک است. ترکیب غالب این توده تونالیت (تا کوارتزدیوریت) می­باشد. کانی­های اصلی تشکیل دهنده تونالیت شامل پلاژیوکلاز، کوارتز، بیوتیت، هورنبلند و آلکالی فلدسپار(کم) و کانی­های فرعی شامل اسفن، آپاتیت، زیرکن و کانی کدر (م...

آخرین فاز آتشفشانی ائوسن در استان کرمان مجموعه آتشفشانی هزار است که تنوع سنگ‌شناسی آن شامل گدازه (بازالت، تراکی‌بازالت، بازالتیک‌تراکی‌آندزیت و تراکی‌آندزیت)، مواد آذرآواری و سنگ‌های رسوبی (در انتهای بخش شرقی) است. بر اساس مطالعات سنگ‌نگاری، جریان‌های گدازه‌ای دارای کانی‌های پلاژیوکلاز، پیروکسن، الیوین، کانی‌های فرعی و کانی‌های ثانویه هستند. این گدازه‌ها اغلب بافت پورفیری دارند و در زمینه بافت ...

سنگ‌های آتشفشانی پرمین البرز مرکزی (شمال خاور بلده- سیاه‌بیشه) در میان سازندهای روته و نسن رخنمون دارند. ترکیب این سنگ‌ها بیشتر در محدوده بازالت هستند و از دید بافتی بیشتر پلاژیوکلاز- فیریک هستند. کانی‌های فرومنیزین همچون کلینوپیروکسن و الیوین فراوانی مودال زیادی ندارند و در مواردی کاملاً دگرسان شده‌اند. بر پایه تجزیه نقطه‌ای کانی‌ها، شیمی کلینوپیروکسن‌ در محدوده دیوپسید جای دارد و ترکیب پلاژیوک...

منطقه عباس‌آباد در شمال خاور سربیشه، در بخش شمالی زمیندرز سیستان و در استان خراسان جنوبی واقع شده است. در این منطقه سنگ-های آتشفشانی ترشیری با ترکیب حدواسط تا اسیدی شامل آندزیت ‌بازالتی، آندزیت و داسیت رخنمون دارند. کانی‌های تشکیل‌دهنده در سنگ‌های آندزیت ‌بازالتی شامل پلاژیوکلاز، پیروکسن و الیوین، در آندزیت‌ها شامل پلاژیوکلاز، هورنبلند، پیروکسن و در داسیت‌ها شامل پلاژیوکلاز، کوارتز، بیوتیت و هو...

منطقه مورد مطالعه در کوههای میشو، شمال غرب مرند واقع شده است. سنگهای آتشفشانی و آتشفشانی-تخریبی پلیوسن عمده برونزدهای سنگی منطقه را تشکیل می دهند. انواع مختلف زنولیت های لامپروفیری، میکا پیروکسنیتی، کربناته و آمفیبولیتی داخل سنگهای آندزیتی مشاهده می شوند. زنولیت لامپروفیری متشکل از درشت بلورهای بیوتیت و کلینوپیروکسن در زمینه ای از همین بلورها همراه با پلاژیوکلاز با بافت شاخص پورفیریک و هیالوپور...

آخرین فاز آتشفشانی ائوسن در استان کرمان مجموعه آتشفشانی هزار است که تنوع سنگ‌شناسی آن شامل گدازه (بازالت، تراکی‌بازالت، بازالتیک‌تراکی‌آندزیت و تراکی‌آندزیت)، مواد آذرآواری و سنگ‌های رسوبی (در انتهای بخش شرقی) است. بر اساس مطالعات سنگ‌نگاری، جریان‌های گدازه‌ای دارای کانی‌های پلاژیوکلاز، پیروکسن، الیوین، کانی‌های فرعی و کانی‌های ثانویه هستند. این گدازه‌ها اغلب بافت پورفیری دارند و در زمینه بافت ...

سنگ‌های آتشفشانی شیرینک در بخش جنوب‌خاوری پهنه آتشفشانی ارومیه- دختر جای دارند. این سنگ‌ها در استان کرمان به‏‌نام پهنه دهج- ساردوییه شناخته می‏‌شوند. برپایه یافته‌های سنگ‏‌نگاری، گدازه‏‌های منطقه بازالت و اندزیت هستند. این سنگ‌ها بیشتر از کانی‏‌های درشت‌بلورِ پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و الیوین، به‌همراه کانی‏‌های ثانویه (مانند: کوارتز، کلسیت و کلریت) در زمینه‏‌ای میکرولیتی و ریزبلور ساخته شده‏‌ان...

منطقۀ گارجگان در 60 کیلومتری جنوب‌غرب بیرجند و در حاشیۀ شمال شرقی بلوک لوت قرار دارد. در این منطقه سنگ‌های گدازه‌ای ترسیری به شکل گنبد و با ترکیب داسیت، ریوداسیت، تراکی‌آندزیت و سنگ‌های آذرآواری توف و برش رخنمون دارند. پویی‌کلیتیک و ساب‌افیتیک بافت غالب در گدازه‌های منطقۀ پورفیری با زمینۀ ریزبلور است. فنوکریست‌‌های رایج در سنگ‌های داسیتی و ریوداسیتی، کوارتز، پلاژیوکلاز، هورنبلند و بیوتیت و در ت...