نکته یابان و ژرف اندیشان، طی سفرهای خود به ثبت دیده ها و شنیده ها و تجارب خود، درباره ی مسائل گوناگون فرهنگی، اجتماعی، اخلاقی، جفرافیایی، تاریخی و. . . می پردازند و سفرنامه های ارزشمندی از خود به یادگار می گذارند. این سفرنامه ها ما را در شناخت فرهنگ، آداب و رسوم، موقعیّت اجتماعی و سیاسی و جغرافیایی سرزمین ها و ملل گوناگون یاری می کنند. برخی از این سفرنامه ها علاوه بر اینکه حاوی اطّلاعات سودمندی ه...

باورهای عامه سرشار از رموز ، استعارات و اشاراتی است که هر کدام در فرهنگ و آئینی به ارث مانده از گذشته ریشه دارند. باورها و اعتقادات در اجتماع عامیانه ، از بدو تولد تا مرگ در درون افراد ریشه می دواند و این اعتقادات از نسلی به نسل دیگر انتقال می یابد. شناخت این باورها، آئین ها، سنت ها و اعتقادات می تواند دستمایه مفیدی برای برقراری ارتباط بین انسان ها و تمدن ها باشد. باورها و هنرهای عوامانه هموا...

پیدایش غلو در میان برخی از مسلمانان و ظهور فرقه‌های غالی، واکنشهای شدید سایر مسلمانان را علیه غالیان به دنبال داشت. نسبت دادن الوهیت، نبوت و علم غیب به افراد، و اعتقاد به تشبیه، تناسخ، رجعت، بداء و اباحه در نگاه اهل‌سنت از عناصر شکل دهنده غلو تلقی شد، در حالی که «رجعت» و «بداء» از عقاید کلامی امامیه هم هستند. این پژوهش با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی نگاشته شده، و به بررسی شباهتها و تفاوتهای دیدگاه ش...

فرهنگ عامیانه که شامل ارزش ها، باورها، آداب و رسوم، رفتارها، مجموعه تجارب، آرزوها و امیدهای یک ملت است به عنوان میراثی گران قدر به ما رسیده و در حال حاضر توجه پژوهشگران و محققان به فرهنگ عامیانه و بهره گیری از عناصر مختلف آن به لحاظ کمی و کیفی چندان مطلوب و درخور توجه نیست که این کم توجهی باعث محروم ماندن ایران از بهره برداری و استفاده از این ثروت اجتماعی و فرهنگی در دنیای امروز است.

فرهنگ، میراث ملی مردم یک کشور است که از نسل های گذشته به ارث مانده است و بزرگ ترین نیاز جامعه ی بشری و عامل اصلی پویایی و نشاط و تداوم حیات جوامع است. فرهنگ عامیانه مجموعه ی اعمال و رفتارهایی است که سینه به سینه نقل شده و به صورت تجربه به ارث رسیده است. در زبان و قلب مردم، مثل ها، باورها و اعتقاداتی وجود دارد که هر یک از آن ها پندی بزرگ در بر دارد و از آن جا که فرهنگ هر ملتی در حکم زندگی نامه ی...

باورهای عامیانه، در هر سرزمینی نمایانگر سطح فرهنگ و فرهیختگی آن جامعه است که در طول روزگاران، به‌عنوانِ بن‌مایه‌های شعری در استخدام شاعران و نویسندگان درآمده‌است.ازآنجاکه روزگار خواجو، مقارن با ظهور مغولانی است که در بند خرافه‌پرستی و جادوگری بوده‌‌اند،وی نیز ناگزیراست در شعرش به اجتماعیات زمان خود بپردازد. نظر به این مهم، نگارنده بر آن شد تا در این مقاله ـ که به‌روشِ کتاب‌خانه‌ای و توصیفی ـ تحلی...