پیشینه واژگان نگاری در سرزمین ایران، به دوران پیش از اسلام بازمی گردد و سنت فرهنگ نویسی یکی از بارز ترین شاخه های علمی و ادبی است که از دیر باز وظیفة حفظ و پاسداری از زبان وادبیات فارسی را به دوش کشیده است. ‏در این میان، ضمن یادکرد موجزانة تاریخ فرهنگ نویسی در ایران، به ضرورت پیدایش آثاری از این سنخ و نیز با حفظ و پاسداشت از اکثر مبانی بنیادین و مزایای گسترده آن نوع از آثار، به تحول و تغییرات و...

چکیده ندارد.

در دانشکده های معماری بارها سخن از زنده کردن فرهنگ ومعماری گذشته شده است اما آیا ما می توانیم منتظر بمانیم تا معماری خود ،خود را بازسازی کند مسلما معماری ما داستانی در هم تنیده از تاریخ و فلسفه وجامعه وفرهنک وهنر های دیگر ایرانی است که اگر آنها را حفظ نکنیم معماری ما هم روز به روز از آنچه باید می بوده دور تر می شود.یکی از مشکلات جامعه امروزی ما نبود موزه ها برای نشان دادن این گذشته وهنر به مردم...

پیشینه واژگان نگاری در سرزمین ایران، به دوران پیش از اسلام بازمی گردد و سنت فرهنگ نویسی یکی از بارز ترین شاخه های علمی و ادبی است که از دیر باز وظیفة حفظ و پاسداری از زبان وادبیات فارسی را به دوش کشیده است. ‏در این میان، ضمن یادکرد موجزانة تاریخ فرهنگ نویسی در ایران، به ضرورت پیدایش آثاری از این سنخ و نیز با حفظ و پاسداشت از اکثر مبانی بنیادین و مزایای گسترده آن نوع از آثار، به تحول و تغییرات و...

زندگی نامه به منزله ی پردازش جنبه هایی از زندگی یک شخصیت، امروزه یکی از حوزه های مهم و پرکاربرد تاریخ است. با عنایت به سبک ها و روش های متفاوتی که در دنیا برای نوشتن زندگی نامه ها به کار می روند، این پرسش مطرح است که در سرگذشت نگاری باید از چه قواعد و اصولی پیروی کرد و به چه نوع الزام های معرفت شناسانه وفادار ماند؟ این مقاله ضمن پاسخ گفتن به این مسئله، می کوشد با دسته بندی برخی از انواع زندگی ...

عصر فضل الله روزبهان خنجی (927- 860تا850 ه.ق) یکی از مهمترین ادوار تاریخی ایران است. در این زمان حکومتهای آق قویونلو در ایران، و همچنین ازبکان و عثمانیان در شرق و غرب این سرزمین حاکمیت داشتند. در این میان خنجی بعنوان یکی از علمای عصر عنایت خاصی به تاریخ نویسی نمود و در این راستا سبک خاصی را در نگارش تاریخ نویسی بکار برد. بطوریکه بعنوان فقیهی دینی سعی داشت هرآنچه را که از نظر وی «بی اذن شرعی» بو...

همانطور که می دا نیم نسخه هایی که از خط و زبان پهلوی و اوستایی هم اکنون در دسترس ما می باشند همه رونویسی شده از روی نسخه های قدیمی تری هستند که تألیف اولیه ی آنها به دوران پیش از اسلام برمی گردد . بخشی از این دستنوشته های گرانبها به وسیله ی دستور کیخسرو جاماسپ آسا در سال 2535 ش. ه. به ایران آورده شد و چاپ عکسی آن ها ، به همت اساتیدی چون مرحوم ماهیار نوابی و آقای دکتر محمود طاووسی ، طی مجموعه ای...