منطقه مورد مطالعه بخشی از زون سیستان در شرق ایران است که در شمال غرب روستای معین آباد(جنوب شرق قاین) و در فاصله 240 کیلومتری شمال شرق بیرجند قرار دارد. واحدهای سنگی منطقه مورد مطالعه شامل سنگ های دگرگونی نظیر آمفیبولیت و گرانولیت و سنگ های آذرین مافیک شامل گابرو، مونزوگابرو، گابرونوریت ،دیوریت و مونزودیوریت می باشد. بافت غالب در سنگ های دگرگونی منطقه گرانوبلاستی و در سنگ های آذرین، پورفیری و هی...

گدازه های بالشی بخش مهمی از سکانس ولکانیکی افیولیت ملانژ- بافت را تشکیل می دهند و به اشکال کروی و تیوپی دیده می شوند. قطر بالشها از 5/0 تا 5/1 متر متغیر است. فواصل بین بالشها توسط کلسیت و کلریت، به همراه زئولیت و نهشته های هیالوکلاستی پرشده است. بالشها غالباً دارای حفرات فراوان بیضوی و کروی شکل هستند که تمرکز آنها از مرکز بسمت حاشیه بالش افزایش می یابد و توسط کانیهای ثانویه مثل کلسیت، کلریت،کوار...

مجموعه افیولیتی قاین به صورت به هم ریخته و پراکنده در 25کیلومتری جنوب شهرستان قاین قرار دارنداز نقطه نظر تقسیمات زمین شناسی،این مجموعه ها در زون فلیش شرق ایران قرار می گیرند. مهمترین سنگهای این مجموعهشامل گابرو، هارزبورژیت، پیروکسنیت، لرزولیت، سرپانتنیت و بازالت بالشی در کنار خروجی های نظیر آندزیت ، داسیت، توف و مجموعه های آذرآواری می باشند. عمده کانی های سازنده ی سنگ های مافیک و اولترامافیک، ا...

افیولیت نائین قسمتی از مجموعه افیولیتی حاشیه غربی خرده قاره ایران مرکزی است و با مساحتی بالغ بر  500کیلومترمربع در کنار گسل نایین- بافت رخنمون دارد .سن جایگیری این مجموعه افیولیتی را بر اساس میکروفسیلهای یافت شده در آهکهای پلاژیک به کرتاسه فوقانی و پالئوسن پیشین نسبت دادهاند] [1دایکهای دیابازی رخنمون یافته در این افیولیت به علت فرآیندهای دگرگونی هیدروترمالی، متاسوماتیسم، و تکتونیک به چهار گروه ...

آمفیبولیت‌های مورد مطالعه، ‌در جنوب غرب چمن سلطان، در ‌بخش مرکزی پهنه ‌ساختاری‌ سنندج - سیرجان قرار‌ دارند. براساس ‌مطالعات ‌ژئو‌شیمیایی، ماهیت سنگ مادر (پروتولیت) ‌آمفیبولیت‌ها، دارای ترکیب بازالت تولئیتی از نوع مورب غنی‌شده است که در محیط بستر اقیانوس تشکیل ‌و سپس توسط آب دریا دگرسان‌شده و بعد از دگرگونی آمفیبولیت، بر اثر فرایند‌های کوهزایی، در جایگاه زمین‌ساختی فعلی جایگزین شده‌اند.

آمفیبولیت‌های مورد مطالعه، ‌در جنوب غرب چمن سلطان، در ‌بخش مرکزی پهنه ‌ساختاری‌ سنندج - سیرجان قرار‌ دارند. براساس ‌مطالعات ‌ژئو‌شیمیایی، ماهیت سنگ مادر (پروتولیت) ‌آمفیبولیت‌ها، دارای ترکیب بازالت تولئیتی از نوع مورب غنی‌شده است که در محیط بستر اقیانوس تشکیل ‌و سپس توسط آب دریا دگرسان‌شده و بعد از دگرگونی آمفیبولیت، بر اثر فرایند‌های کوهزایی، در جایگاه زمین‌ساختی فعلی جایگزین شده‌اند.

منطقه مورد مطالعه در شمال شرق ایران و در 15 کیلومتری شمال تربت‌حیدریه در زون ایران مرکزی قرار دارد. این منطقه دارای ترکیب سنگ‌شناسی متنوعی است. دیوریت‌ها که از سنگ‌های اصلی منطقه هستند، از ‌نظر سنگ‌نگاری شامل متادیوریت‌ها، پیروکسن دیوریت‌های نیمه‌آتشفشانی، پیروکسن دیوریت‌ها و هورنبلند دیوریت‌ها هستند و معمولاً از پلاژیوکلاز، هورنبلند، پیروکسن (اوژیت) و کلریت تشکیل شده‌اند. بافت غالب این سنگ‌ها ن...

در لبه شمالی زون ایران مرکزی در جنوب‌غرب سبزوار، توالی ضخیمی از سنگ‌های آتشفشانی-رسوبی به سن کرتاسه پسین برونزد دارد. سنگ‌های آتشفشانی از نوع داسیت و ریولیت بوده و به همراه سنگ‌های آذرآواری مشتمل بر آگلومرا، برش و توف دیده می‌شوند. ضخیم-ترین واحد آتشفشانی فلسیک، داسیت‌ها هستند. آن‌ها دارای بافت‌های فلیسیتی پورفیری، گلومروپورفیری و میکرولیتی پورفیری بوده و از کانی‌های کلینوپیروکسن، فلدسپار و کوا...

فعالیت آتشفشانی در محدوده خاور و شمال خاور نهبندان (خاور ایران) شامل طیف گوناگونی عمدتا از ترکیبات بازی تا میانه است. همه این سنگ‌ها ترکیب سدیک دارند (Na2O/K2O>1) و در سری‌های تولئیتی با پتاسیم پایین و کالک‌آلکالن قرار می‌گیرند. مطالعه سنگ‌نگاری، شیمی کانی‌ها و ژئوشیمی سنگ کل نشان‌دهنده تمایز بازالت‌ها به دو گروه کالک‌آلکالن و تولئیت‌های با پتاسیم پایین مرتبط با کمان‌های م...

توده گابرویی میشو با راستای تقریبی خاوری - باختری با طول 30 کیلومتر و عرض 7 کیلومتر در داخل سنگ‌های رسوبی کهر با سن اینفرا‌کامبرین نفوذ کرده‌است. دایک‌های میکروگابرویی این توده نفوذی را قطع کرده‌اند. گابروها ترکیب شیمیایی تقریباً یکنواختی داشته و شامل کانی‌های اصلی پلاژیوکلاز و پیروکسن بوده و کانی‌های فرعی شامل الیوین، آمفیبول، بیوتیت، فلدسپار پتاسیم و کانی‌های کدر (اپاک) می‌باشد. بافت این گابرو...