هدف مقالة حاضر، شناساندن رهیافت استدلال قیاسی به‌عنوان یک رهیافتشناختی در تحلیل سیاست خارجی است. به‌منظور دستیابی به این هدف، تلاش شده است با بهره‌گیری از ادبیات نظری و تجربی موجود، مباحثی در سه زمینة موضوعی شامل تعریف قیاس و استدلال قیاسی، چگونگی به‌کارگیری استدلال قیاسی در فرایند تصمیم‌گیری سیاست خارجی و ارزش تبیینی رهیافت استدلال قیاسی در تحلیل سیاست خارجی، استخراج و به‌نحوی نظام‌مند بیان شو...

رفتار مجسمه‌سازان حرفه‌ای در رسیدن به ایده، نوعی "یافتار پژوهی" محسوب می‌شود؛ آنها به پشتوانه مهارت‌های تجربی خود در درک و تحلیل طراحی یک اثر، در فضای تصویری آثار دیگران به کنکاش عمیق می‌پردازند، و در نهایت به کمک استنتاج قیاسی به یک طرح‌واره مناسب راه پیدا می‌کنند. شکل‌گیری طرح‌واره‌ها را می‌توان حاصل "استدلال قیاسی" و "راهبرد قیاس بصری" در ایده‌پردازی مبتنی بر پیشینه‌های طراحی دانست. با این‌ک...

چکیده:هنرمندان مجسمه‌ساز، طراحی را اساس موفقیت در شکل‌دهی به یک اثر هنری می‌دانند و به تجربه جایگاه خاص آن را یافته اند، اما در خصوص فرایند شکل‌گیری آن میل کمتری به سخن داشته‌اند. با این توصیف، رفتار هنرمندان حرفه‌ای در قبال طراحی نوعی "یافتار پژوهی " محسوب می‌شود؛ آنها توجهی خاص به منابع تصویری دارند، در تصاویر کنکاش عمیق می‌کنند، به یاداشت برداری تصویری علاقمندند، و در نهایت برای طرح‌واره یک ...

در مقالة حاضر، با استفاده از نظریة بسیج منابع چارلز تیلی به شناسایی فرایند بسیج منابع در انقلاب اسلامی ایران پرداخته شده است. سؤال اصلی این مقاله آن است که بسیج منابع در انقلاب اسلامی بر اساس الگوی نظری بسیج منابع چارلز تیلی چگونه بوده است؟روش تحقیق مورد استفاده، روش قیاسی و تاریخی است. در این مقاله، بر پایة سؤالات مستخرج از مدل نظری مورد استفاده به مفاهیمی همچون منافع گروه­های مختلف، سازمان­ها...

یکی از انواع لقب‌های آشنا ولی ناشناخته در زبان فارسی واژه‌هایی است ‏که از یک پیشوند نسبت خانوادگی مثل «خاله»، «عمو»، «عمه»، «بابا» و مانند ‏آن‌ها و یک صفت یا حالت ساخته می‌شود که دلالت بر شخص یا موجودی دارد که ‏صاحب آن صفت است. ‏ غور و استقصا در ساختار این القاب نشان می‌دهد که شباهت تام به ‏کنیه‌های عربی دارد و از هر جهت استعداد ارائه‏ی یک فرایند ساخت‌واژی قیاسی، ‏برای تولید واژه، با هدف پاسدا...

یکی از انواع لقب های آشنا ولی ناشناخته در زبان فارسی واژه هایی است ‏که از یک پیشوند نسبت خانوادگی مثل «خاله»، «عمو»، «عمه»، «بابا» و مانند ‏آن ها و یک صفت یا حالت ساخته می شود که دلالت بر شخص یا موجودی دارد که ‏صاحب آن صفت است. ‏ غور و استقصا در ساختار این القاب نشان می دهد که شباهت تام به ‏کنیه های عربی دارد و از هر جهت استعداد ارائه‏ی یک فرایند ساخت واژی قیاسی، ‏برای تولید واژه، با هدف پاسدار...