پی‌سنگ پرکامبرین ایران مرکزی در منطقه لاخ برقشی (جنوب‌باختر بردسکن، خراسان رضوی)، بیشتر متاپلیت، متابازیت و گنیس میلونیتی بوده و دچار هجوم توده گرانیتی لاخ برقشی به سن ادیاکاران-کامبرین شده است. متاپلیت‌ها بیشتر گارنت‌شیست بوده، دارای کانی‌های همایندِ گارنت + بیوتیت + مسکوویت + کوارتز + فلدسپار هستند. متابازیت‌ها شامل گارنت‌آمفیبولیت و گارنت- اپیدوت‌آمفیبولیت بوده، کانی‌های همایند آنها آمفیبول +...

منطقه مورد مطالعه در جنوب بردسکن (جنوب غرب خراسان رضوی) واقع است. توده­های نفوذی مافیک با سن ژوراسیک در مناطق رباط زنگیچه و لاخ برقشی پهنه کوه­سرهنگی به داخل پی­سنگ گرانیتی و دولومیت سلطانیه تزریق شده­اند. کانی­های سنگ­ساز شامل پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و آمفیبول هستند. با توجه به شواهد پتروگرافی، شیمی کانی­ها و داده­های دما - فشارسنجی، آمفیبول­ها دارای نسل­های مختلف آذرین و دگرسانی هستند. نتایج...

منطقه کوه سرهنگی با مساحت تقریبی 1000 کیلومتر مربع و با روند n70e در شمال باختر بلوک لوت در ادامه شمال خاوری زیرپهنه زمین ساختی کاشمر- کرمان از پهنه ساختاری مثاث میانی قرار دارد. سنگ های آذرین، رسوبی و دگرگونی پرکامبرین بالایی- پالئوزوئیک آغازین بیشترین برونزد را داشته و سنگ های پالئوزوئیک پسین و مزوزوئیک در نیمه شمال خاوری منطقه بچشم می خورند. نهشته های سنوزوئیک فقط رسوبات نئوژن-کواترنری است ک...

خراسان بزرگ به عنوان خاستگاه پارتیان به نحو سوال برانگیزی با فقر آثار تاریخی دوره پارتی مواجه است کشف سنگ نگاره و کتیبه پارتی کال جنگال بیرجند در سال 1330 به عنوان یکی از معدود آثار این دوره از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این تحقیق سعی شده با بررسی تمامی تحقیقات صورت گرفته تحلیلی جدید و جامع از این اثر ارائه گردد. بنابراین با بررسی موضوعی سنگ‌نگاره که صحنه نبرد یک جنگجو با شیر را نمایش می‌دهد...

خراسان بزرگ به عنوان خاستگاه پارتیان به نحو سوال برانگیزی با فقر آثار تاریخی دوره پارتی مواجه است کشف سنگ نگاره و کتیبه پارتی کال جنگال بیرجند در سال 1330 به عنوان یکی از معدود آثار این دوره از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این تحقیق سعی شده با بررسی تمامی تحقیقات صورت گرفته تحلیلی جدید و جامع از این اثر ارائه گردد. بنابراین با بررسی موضوعی سنگ نگاره که صحنه نبرد یک جنگجو با شیر را نمایش می دهد...

اسکارن خونی در فاصله 220 کیلومتری شمال خاور اصفهان، در پهنه ساختاری ایران مرکزی قرار دارد که در همبری زبانه‌های کوچکی از توده نفوذی گرانیتوییدی نوع I کالکافی (به‌سن ائوسن بالایی- الیگوسن) با واحد مرمر- دولومیتی لاخ به ‌سن پرکامبرین گسترش یافته است. اسکارن‌سازی متشکل از دو زیرپهنه درون‌اسکارن و برون‎اسکارن است. در این اسکارن‌ها کانه‌زایی گسترده‌ای رخ نداده است. زیرپهنه درون‌اسکارن گسترش محدود (ا...