جنبش نوگرایی در نقاشی معاصر ایران به صورت یک ضرورت فرهنگی و اجتماعی،همگام با تغییر و تحولات جهانی و تغییر در اوضاع سیاسی و جو فرهنگی حاکم برجامعه شکل گرفت. نقاشان ایرانی در مواجه با هنر مدرن وآشنایی با سبک ها و نگرشهای نو ، اسلوبها و شیوه های گوناگون را تجربه کردند و در این شرایط، گروهی از هنرمندان ایرانی در تلاش برای یافتن راهی بودند تا بتوانند به واسطه بهره گیری از گنجینه هنرهای تزیینی، عامیا...

نقاشی ایران در دهه های بیست تا پنجاه ه . ش پا به عرصه جدیدی گذاشت، که در این راه به دستاوردهای متفاوتی نسبت به سنت های گذشته دست یافت. این موج نو بیشتر در جهت شناخت نوینی در تکنیک و اجرا بود که بعدها این حرکت هنری، هنرنوگرا خوانده شد. هنرمندان بیشتر مشتاق اجرا به شیوه جنبش های آوانگارد غربی بودند و به وجه اجتماعی، تحولات فرهنگی و رمزهای هنر ملی، سنتی و مذهبی کمتر توجه داشتند و این از دلایل عمده...

یکی از مفاهیم تأثیرگذار بر جریانات هنر نوگرا در ایران «ملیت» است. مقاله‌ی حاضر چگونگی این اثرگذاری را بررسی و در این راستا بر نقش «دولت» و «گفتمان‎های فرهنگی- سیاسی» به‌عنوان واسطه‌های این تأثیر تأکید می‌کند. فرضیه‌ی مقاله تأثیرپذیری هنر نوگرا از گفتمان‌های سیاسی و حامیان هنری است. و هدف، دستیابی به اشکال مختلف تأثیر مفهوم «ملّیت» و یافتن توضیحی برای «چگونگی اثرگذاری» و شناسایی و تدقیقِ «واسطه‌ها...

نقاشی ایران در دهه های بیست تا پنجاه هـ . ش به دستاوردهای متفاوتی با سنت های گذشته دست یافت. این دستاوردها بیشتر در جهت شناخت نوینی در تکنیک و اجرا بود. بعدها این حرکت هنری، هنر نوگرا خوانده شد. هنرمند در تمام وجوه نوگرایانه کمتر به وجه اجتماعی، تحولات فرهنگی، و رمزهای هنر ملی، مذهبی و سنتی توجه داشت و بیش از آن، شیفته اجرا به شیوه جنبش های آوانگارد غرب بود. کم توجهی به خاستگاه ها و نیازهای فره...

نقاشی نوگرا در ایران، سیری طولانی را از اولین تلاش ها تا مقبولیت و تثبیت جایگاه، گذرانده است. عوامل زیادی در شیوه و سرعت حرکت این جنبش موثر بوده اند: تاسیس دانشکده هنرهای زیبا و حضور اساتیدی که با تحولات جدید هنر غرب آشنا بودند، میل به نوگرایی در عرصه های مختلف و چاپ نشریاتی در تبلیغ و ترویج هنر نو، به حرکت این جنبش سرعت بخشیدند و از طرف دیگر، عواملی مانند مخالفت هنرمندان سنت گرا و عدم درک عموم...

نقاشی ایران در دهه‌های بیست تا پنجاه هـ . ش به دستاوردهای متفاوتی با سنت‌های گذشته دست یافت. این دستاوردها بیشتر در جهت شناخت نوینی در تکنیک و اجرا بود. بعدها این حرکت هنری، هنر نوگرا خوانده شد. هنرمند در تمام وجوه نوگرایانه کمتر به وجه اجتماعی، تحولات فرهنگی، و رمزهای هنر ملی، مذهبی و سنتی توجه داشت و بیش از آن، شیفته اجرا به شیوه جنبش‌های آوانگارد غرب بود. کم‌توجهی به خاستگاه‌ها و نیازهای فره...

سیاست نوسازی و غربی سازی که توسط رضاشاه و آتاتورک در دهه های 1920 و 1930 میلادی اجرا شد،تأثیرات عمیقی در ایران و ترکیه داشت. در پژوهش حاضر به مطالعه تطبیقی تحولات فرهنگی و هنری ایرانو ترکیه در بستر رشد و توسعه مدرنیزاسیون خواهیم پرداخت. مدرنیزاسیون در قالب جریانی فراگیر، بهتجربه های مشترکی در هنرآفرینی کشورهای پیرامونی منجر شده است. بر این مبنا، در مقاله حاضر اینپر...

فن شعر (poetics) که پیش از این به معنای مطالعه ی شعر و شیوه های آن بود در قرن بیستم در مفهوم گسترده به نظریه ی ادبی و مشخصه هایی که سبب پیدایش ادبیات است، اطلاق می شود. نوگرایی (modernism) بیش از آنکه از نقطه نظر زمانی دارای اهمیت باشد، گویای زمینه های فکری و اجتماعی است که تحولاتی بنیادین را در هنر و ادبیات رقم زد. تی. اس. الیوت، تی. ئی. هولم و ازرا پاوند از مهمترین نظریه پردازان نوگرایی هستند...

هنرمندان نقاش ایرانی پس از دو دهه آشنایی و کاربست شیوه های جدید هنر غربی ، تقلید محض از هنر غرب را دور از خلاقیت های هنری دانسته و سیاست گذاران هنری نیز در پی شیوه ای با ویژگی های ملی و هویتی با اشاره منتقدان غربی و ایرانی تحصیل کرده ی غرب رجوع به سنت و هنر عامه را راهگشای هنر نوگرای ایران دانستند ، به دنبال این اندیشه «نقاشی- خط» ایرانی از بطن مکتب «سقاخانه»و فعالیت چند هنرمند مستقل تولد یافت ...

هنر ایران از اواخر دوران صفوی و با ورود اولین آثار هنری غربی به ایران با هنر غرب آشنا و از آن تاثیر پذیرفت، شکل این تاثیرپذیری ها در دوران مختلف، متفاوت بوده است. در دوران قاجار و پهلوی با اعزام تعدادی از هنرمندان به خارج از کشور، به منظور آشنایی با هنر غربی، اولین نشانه های نوگرایی در هنر ایران دیده شد. سپس با تاسیس مدارس و دانشکده های هنری و با حضور مدرسان خارجی و ایرانی تحصیل کرده در خارج از...