چکیده: نظام توسعه‏ی متداول در کشور از امکانات بالقوه‏ی بافت‏های تاریخی غافل بوده و در مسیر توسعه‏، آن‏هارا بیش از هر زمانی به سوی فرسایش و اضمحلال سوق داده است. خروج از این پدیده مستلزم توجه جدّی به این دارایی‏هاست که فی نفسه از مضامین توسعه‏ی پایدار برخوردار میباشد. محلات قدیمی در بافت‏های تاریخی بازگو کننده‏ی ساختاری از خانواده‏، واحدهای همسایگی، ساختار اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی است که...