بررسی اترابط عزت نفش و میزان فراگیری مهارتهای مراقبت از خود در نوجوانان پسر 15 - 11 ساله مبتلا به فلج مغزی در مرکز بهزیستی کودکان و نوجوانان استان تهران سال 1377

این پژوهش یک مطالعه نیمه ترجبی است که به منظور بررسی ارتباط بین عزت نفس و میزان فراگیری مهارتهای مراقبت از خود در نوجوانان پسر 15 - 11 ساله مبتلا به فلج مغزی در مغزی در مرکز بهزیستی کودکان و نوجوانان استان تهران در سال 1377 انجام گرفته است. در این پژوهش جامعه پژوهش کلیه نوجوانان پسر مبتلا به فلج مغزی این مرکز بوده اند که نمونه پژوهش به طور انتخابی به تعداد 28 نفر با توجه به معیارهای انتخاب نمونه برگزیده شدند که یکی از فاکتورهای این انتخاب میزان عزت نفس واحدها براساس تست کوپراسمیت بوده است از این 28 نفر 14 نفر دارای عزت نفس بالا و 14 نفر دارای عزت نفس پایین می باشند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه کوپراسمیت که شامل 58 سوال می باشد و دیگری چک لیست مهارتهای مراقبت از خوداست که شامل 26 سوال، 4 سوال در حیطه تغذیه، 8 سوال در حیطه پوشیدن لباس و 8 سوال در حیطه درآوردن لباس و 6 سوال مربوط به بهداشت فردی می باشد. این چک لیست در دو مرحله یکی قبل از آموزش مهارتهای مراقبت از خود و سپس بعد از اجرا برنامه آموزشی مورد بررسی قرار گرفته شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش 45 جدول و 36 نمودار تهیه شده است و از روش های آمار توصیفی و استنباطی و از فرم نرم افزاری ‏‎spss‎‏ استفاده شده است. در این تحقیق بهمنظور تعیین پیشرفت فراگیری در هر گروه آزمایشی (گروه عزت نفس بالاو گروه عزت نفس پایین) از آزمون ‏‎t‎‏ زوج شده استفاده گردیده است و نهایتا به منظور تعیین میزان این پیشرفت که در گروه عزت نفس بالا پیشرفت بیشتری مشاهده شده است از آزمون ‏‎t‎‏ استقلال برای مقایسه دو گروه استفاده شده است. گروه عزت نفس پایین در کل عملکرد مراقبت از خود از میانگین ‏‎x= 26.2143‎‏ به میانگین ‏‎x=32.7143‎‏ رسیده است و گروه عزت نفس بالا در کل با عملکرد مراقبت از خود از میانگین ‏‎x=38.2857‎‏ به میانگین ‏‎x= 50.7143‎‏ رسیده است که اختلاف ها با ‏‎p= 0.000‎‏ معنی دار می باشد حال برای اثبات فرض پژوهش که گروه عزت نفس بالا فراگیری بیشتری را خواهد داشت از تفاضل نمرات قبل و بعد از آموزش و مقایسه آن در دو گروه استفاده شد که طبق نتایج در حیطه تغذیه تفاوت معنادار نبود یعنی عزت نفس در فراگیری مهارت تغذیه تاثیری ندارد در حالی که در حیطه های دیگر و در کل عملکرد مراقبت از خود این تفاوت معنادار بود. یعنی گروهی که عزت نفس بالاتری دارد میزان فراگیری بیشتری را از خود نشان خواهد داد که فرض پژوهش تحقق می یابد.