تعیین قرابت و بررسی شیمیوتاکسونومی چند رقم چای در ایران

تحقیق حاضر مطالعه شیمیوتاکسونومی در گیاه چای می باشد که در آن همزمان چند ویژگی مورفولوژی، خصوصیات شیمیایی(از قبیل پروتئین کل، فنل کل، ...) الکتروفورز پروتئین های ذخیره ای بذر، الکتروفورز پروتئین های محلول برگ و یک سیستم آنزیمی (استراز، ‏‎est‎‏) بررسی شد. سپس با استفاده از روش های آماری چند متغیره از قبیل تجزیه خوشه ای، ارقام مورد مطالعه، مورد مقایسه قرار گرفتند. در بررسی بیوشیمیایی انجام شده درصد پروتئین کل به روش کجلدال، پروتئین محلول به روش لوری و فنل کل به روش کلریمتری (رنگ سنجی) اندازه گیری شدند. بیشترین درصد پروتئین کل با 39/26 درصد در رقم 20 و کمترین میزان آن با 23/18 درصد در رقم 100 ملاحظه شد. از لحاظ محتوای فنلی بیشترین مقدار با 74/29 درصد و رقم 19 و کمترین میزان آن با 2/9 درصد در قم 275 ‏‎b‎‏ مشاهده شد. کلاستربندی ارقام چای براساس هرکدام از ویژگی های پروتئین های ذخیره ای بذر، پروتئین های محلول برگ و آنزیم استراز به طور جداگانه صورت گرفت و در نهایت خوشه بندی ارقام برحسب 47 مارکر (19 باند پروتئینی بذر + 12 باند پروتئینی برگ + 16 باند ایزوزیمی) با استفاده از ضریب جفت و جور شدن ساده ‏‎(simple matching)‎‏ و به روش ‏‎upgma‎ انجام شد. ارقام در فاصله 1/0 تا 5/0 خوشه بندی شدند و میانگین فاصله ژنتیکی آنها 316/0 برآورد شد. برش دندروگرام از نقطه ای نزدیک به میانگین، ارقام را به سه کلاس گروه بندی می نماید. کلاس 1: ارقام ‏‎dn‎‏، 5/62 ، 275 ‏‎b‎‏، 11 و 24 کلاس 2: ارقام 10، 14، 19، 20 و 31 و کلاس 3: ارقام 28 و کلون 100.با توجه به منشا جغرافیایی و خصوصیات مورفولوژیک و زراعی متفاوت ارقام سریلانکایی ‏‎(b275 , 62/5 ,dn)‎‏ قرار گرفتن آنها در یک کلاستر قابل انتظار است. درخصوص ارقام انتخابی نیز قرار گرفتن ارقام در یک کلاس حاکی از تشابه آنها و کم بودن فاصله ژنتیکی شان است (همگی هیبرید تیپ چینی هستند) البته در درون این کلاس هم تنوع ژنتیکی واضحی وجود دارد به طوریکه بعضی از ارقام با فواصل ژنتیکی کمتر و بعضی از ارقام در فواصل بالاتر به سایرین پیوسته اند.