بررسی تاثیر ضرورتهای شعری بر ساختمان آوایی کلمات در دفتر اول مثنوی از مولانا جلال الدین بلخی (ابیات 1 تا 1500)

رساله حاضر تاثیر ضرورتهای شعری بر ساختمان آوایی کلمات در دفتر اول مثنوی مولوی را بررسی کرده است . ضرورت شعری از دیدگاه زبانشناسی عبارتست از تغییریافتن ساختمان آوایی کلمات به دلیل انطباق آنها بر یک قالب شعری معین . از آنجا که در شعر فارسی اوزان متنوعی وجود دارد، لذا ضرورت شعری می تواند در وزنهای مختلف به گونه هایی متفاوت بر روی یک رشته آوایی واحد عمل کند. وزن شعر در مثنوی فاعلاتن - رمل است که در سراسر این کتاب یکسان است . بنابراین نوع ضرورتهای شعری تقریبا برای تمام مثنوی یکسان خواهد بود. از این رو مواردی که در 1500 بیت مورد بررسی قرار گرفته می تواند دلالت کننده بوده و به عنوان نمونه هایی از ضرورت شعری برای تمام مثنوی تلقی گردد.