ارتباط و مقایسه مقاومت مجرای نای با سطوح مختلف بیشینه اکسیژن مصرفی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده: هدف از این تحقیق بررسی ارتباط و مقایسه مقاومت مجرای نای در سطوح مختلف بیشینه اکسیژن مصرفی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. به این منظور تعداد 51 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز با دامنه ی سنی 19 الی 26 سال انتخاب شده و پس از تعیین سطح بیشینه اکسیژن مصرفی، بر اساس سطح vo2max به سه گروه 17 نفری vo2max بالا(>ml/kg/min 46)، متوسط (ml/kg/min 32-46) و پایین(ml/kg/min 32< ) تقسیم شدند. برای بدست آوردن ارزش vo2max آزمودنیها از پروتکل زیربیشینه فزاینده ریمینگ – آستراند استفاده شد. مقادیر مربوط به شاخص های مقاومت مجرای نای (fev1 ، fvcو fev1/fvc) با استفاده از اسپیرومتر بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. از ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین شاخص های ریوی با vo2max و از anova برای مقایسه این شاخص ها بین سه گروه استفاده کردیم. نتایج پژوهش نشان داد که هر سه شاخص fev1 ، fvcو fev1/fvc با vo2max همبستگی معنی دارو بالایی دارند (0/05 p≥ ). همچنین بین شاخصهای fev1 ، fvcو fev1/fvc در سه گروه با سطح vo2max مختلف، تفاوت معنی داری وجود دارد (0/05 p ≥). بر اساس این یافته ها نتیجه گیری می کنیم که شاخص های اسپیرومتری می تواند پیش بین قوی برای سطح vo2max باشد.