تأثیر تمرین هوازی بر سطوح سرمی آدیپونکتین و رزیستین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو

هدف: هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر تمرین استقامتی بر سطوح سرمی آدیپونکتین و رزیستین در مردان مبتلا به دیابت نوع دو و ارتباط آنها با شاخص مقاومت انسولینی بود. روش: 30 مرد مبتلا به دیابت نوع دو به طور تصادفی به دو گروه، آزمایش (15 نفر با دامنه سنی 6/68±58/80 سال و 3/75±26/38 bmi= ) و گروه کنترل (12 نفر با دامنه سنی 50/4±50/53 سال و 2/17±26/31 bmi= ) قرارگرفتند. نمونه های خون جهت اندازه گیری سطوح سرمی آدیپونکتین و رزیستین به روش الایزا در سه مرحل، هفته صفر، هفت چهارم (میان آزمون) و هفته هشتم (پس آزمون) از آزمودنی ها در حالت ناشتا،12ساعت بعد از فعالیت تهیه شد. برای بررسی نتایج از آزمون های اندازه های مکرر، t مستقل و t وابسته استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، با کاهش معنادار وزن و bmi گروه آزمایش(به ترتیب 9 درصد و 10 درصد)، درگروه آزمایش بین هفته صفر و هفته چهارم تفاوت معنی داری در سطوح سرمی آدیپونکتین در جهت افزایش ( p<0/000) و رزیستین در جهت کاهش ()p<0/000مشاهده شد. بین هفته صفر و هفته هشتم، و همچنین بین هفته چهارم و هفته هشتم اختلاف معنی داری در سطوح سرمی آدیپونکتین و رزیستین مشاهده شد (p<0/000). نتایج نشان دادکه گروه کنترل نیز تاپس آزمون تغییرات معنی داری را در سطوح سرمی آدیپونکتین و رزیستین نشان داد که احتمالا براثر مداخلات دارو درمانی بوده است، اما درصد تغییرات نشان دادکه گروه آزمایش پیشرفت بیشتری درجهت افزایش آدیپونکتین و کاهش رزیستین نسبت به گروه کنترل داشت( افزایش 39 %سطوح آدیپونکتین در گروه آزمایش در مقابل 19%گروه کنترل و کاهش 49%رزیستین در گروه آزمایش درمقابل 9%گروه کنترل). نتیجه گیری : نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سطوح سرمی آدیپونکتین در پاسخ به تمرین استقامتی فزاینده افزایش و سطوح سرمی رزیستین کاهش یافت. نتایج نشان داد که بین تغییرات سطوح سرمی آدیپونکتین متعاقب تمرین و شاخص مقاومت انسولینی همبستگی وجود ندارد(0/14-= r )، اما بین سطوح رزیستین و شاخص مقاو.مت انسولینی همبستگی وجوددارد (+0/60= r )